Zwitserland
2 oktober 2023 - no mountain too high naar Basel
Het leek zo mooi; in 7 uur en 17 minuten naar Basel reizen. Het werden er 11 en 51 minuten De korte versie is dat we een half uur eerder vertrokken en onderweg te maken kregen met een wisselstoring en gemiste aansluiting (Utrecht), mensen langs het spoor, werkzaamheden en een kapotte brug (tussen Düsseldorf en Keulen) en weer een gemiste aansluiting met 1 minuut (Mannheim). Gelukkig konden we die laatste trein niet weg zien rijden...
Het mag duidelijk zijn dat we na zo'n hell-of-a-trip met dubbel zoveel treinen van binnen gezien te hebben (6) dan de bedoeling was (3) erg vermoeid in Basel aankwamen. De energie ontbreekt daarom ook om het lange verhaal uit de doeken te doen en omdat het inmiddels de zoveelste vertraging is de laatste tijd, lopen we het risico om in herhaling te vallen. We houden het dit keer dan ook maar bij het korte verhaal. We hadden natuurlijk het gevoel dat we inmiddels aan de andere kant van de aardbol terecht waren gekomen en eerlijk gezegd is Zwitserland ook wel écht het buitenland. We zijn de EU uit, dus er was een soortement douane op het station (waarschijnlijk operationeel van 9 tot 5, want heel indrukwekkend was het niet (lees: er stond slechts 1 douanebord)). De euro is hier niet geldig en mobiel telefoongebruik is buiten je bundel (wat ons deed beseffen hoe verwend geraakt we zijn). We hebben zelfs het laagje stof dat thuis lag op de wereldstekker geblazen. Al is die info niet helemaal up-to-date; de normale stekkers werken hier ook.
We waren in Basel de trein uit gegaan bij het eerste station dat we tegenkwamen, namelijk Basel Bad. Het stationsgebouw was zeer fotowaardig: statig en majestueus. Dat was een mooie binnenkomer! We hadden voor dit station gekozen, omdat het dichter bij ons hotel, dat ligt in Klein-Basel, staat dan het centrale station en zonder al teveel moeite liepen we erheen. Basel komt overzichtelijk over en de straten in dit gedeelte van de stad zijn lekker breed. In het hotel hadden ze even zoiets van "wat kommie hier doen?", de medewerker werd zenuwachtig, maar gelukkig bleek onze incheckinfo verstopt onder die van een andere gast.
Inmiddels begonnen onze magen te knorren, wat wel goed was, omdat we anders misschien zo in slaap waren gevallen. Dus, hop, we gingen een rondje lopen. Het restaurant dat hoort bij ons hotel zag er heel aanlokkelijk uit, maar laten we toch echt eerst even een stukkie lopen na zoveel zitten. Marijke wilde de Rijn wel even zien en die was ergens daar, wuifde ze naar rechts. We zochten op de weg erheen smalle straatjes uit en Sven had even iets van "uhm waar zijn we nou weer terecht gekomen" en gebruikte het woord "ghetto" en alhoewel Marijke hem meteen negatief noemde, kwam bij haar een stukkie verderop het woord "tippelzone" opborrelen. Zo zie je maar wat een eerste indruk met je kan doen.
Even verderop, toen we tegen de Rijn aanliepen, werd het allemaal beter gelukkig. Er zaten veel mensen op de bankjes en trappen aan de oevers van de Rijn en er hing een gemoedelijke sfeer. Aan de overkant van de Rijn konden we de oude stad zien liggen in het donker. We maakten een foto van de Mittlere Brücke en liepen er overheen. Op de brug besloten we toch maar te dineren bij het restaurant bij ons hotel en liepen dus weer terug. Dit keer namen we de bredere straten en zagen in de verte het congrescentrum opdoemen. 's Avonds komt dat op Marijke over als Little Times Square. Sven heeft associaties met een UFO.
3 oktober 2023 - heerlijk banjeren in Basel
We gingen vandaag vroeg uit de veren om Basel tijdens daglicht te bewonderen. Het begon natuurlijk luxueus, met een ontbijtbuffet in het hotel. Daarna checkten we uit en vertrokken richting de haven. Het was nog wat fris, maar het duurde niet al te lang voordat de vesten in de tas konden worden gedaan. We liepen eerst langs de rivier de Wiese, die bij de haven uitmondde in de Rijn. Vervolgens liepen we langs vele Rhein-reise-boten naar het drielandenpunt (Zwitserland, Duitsland en Frankrijk). Da's natuurlijk best wel geinig, 3 landen die bij elkaar komen.
Het volgende doel was de oude stad, waar we kwamen door de Rijn te volgen en ergens een brug over te steken. Nu kwamen we langs (wat we zeker in het donker zouden noemen) een discutabel stukje Basel. In Google Maps staat het aangegeven met "Holzpark Klybeck" en het doet aan als een pretpark of kermis uit vergane glorie. We vermoeden dat hier anti-krakers in getrokken zijn. We zagen ze overigens niet; ze sliepen waarschijnlijk uit. Wel kwamen we leuzen tegen die anarchie uitstralen.
Zo langzaam maar zeker kwamen we meer in bewoond gebied, totdat we bewegwijzering naar 1 van de overgebleven stadspoorten tegenkwamen. We staken een brug over en bleven voorlopig op de linkeroever. Daar was veel te zien; het ene gebouw was nog imposanter dan de andere. Het stadhuis, geheel in rood, sprong er qua kleur helemaal uit tussen de andere gebouwen. De kathedraal hield ons een tijdlang in z'n macht, terwijl we de trappen beklommen naar de top van 1 van de torens. En als we zeggen top, dan moet je dat in dit geval heel letterlijk nemen. Het hoogste punt was echt helemaal bovenin de toren. Om er te komen, was het af en toe nodig om slangenmens te spelen. Het uitzicht vanaf de top was geweldig. Natuurlijk hielp het heerlijke weer daar uitstekend bij. Van bovenaf bedachten we waar we ongeveer wilden lunchen en daarna hebben we tevergeefs gezocht naar de plek die Sven had uitgekozen. Ja, we zagen het terras, maar na twee keer om het gebouw heen gelopen te zijn, bleef het voor ons toch echt een mystery waar de ingang zich bevond. In plaats daarvan namen we plaats op een terras aan de overzijde van de Rijn. Het was duidelijk te merken dat het aangename weer aan het veranderen was. De wolken kropen voor de zon en de wind wakkerde aan. Aan het eind van onze lunch klapten de obers met lichte paniek in hun ogen de parasols in. Dit hadden wij ingecalculeerd en we besloten nog even wat laatste bezienswaardigheden mee te pakken voordat we nog net op tijd in de trein richting Strasbourg sprongen.