Kroatië
23 mei - crossing 3 borders between Mostar and Dubrovnik
7 uur, geen regen. Dus: wakker worden Sven, geen tijd te verliezen, op naar de oude stad. Er was zelfs blauwe lucht zichtbaar en af en toe wisten er zonnestralen door de wolken heen te breken. Natuurlijk waren de meeste bezienswaardigheden nog gesloten, maar zonder hordes toeristen was het fijn foto's maken. We gingen op zoek naar een plek om te ontbijten en we kozen, uiteraard, voor een Bosnisch ontbijt. Pfoe... dat was stevig; een soort van deegrolletjes met kaas, rookvlees en zure room. En een aardige hoeveelheid ook!
We maakten ons rondje stad af en kwamen langs ruïnes van gebouwen die tijdens de Joegoslavië-oorlog kapot geschoten waren. Kogelgaten waren duidelijk zichtbaar in de restanten. Nadat we hadden uitgecheckt bij onze guesthouse zijn we opnieuw de oude stad ingegaan om wat moskeeën van binnen te bekijken, minaretten te beklimmen en een Ottomaanse huis van binnen te bekijken.
Daarna zat onze tijd in Mostar er helaas alweer op en vertrokken we naar het busstation. We gingen op weg naar Dubrovnik en op dit traject reden alleen bussen. Het zou ons ruim 3 uur kosten om er te komen; niet omdat de afstand zo enorm was, maar we moesten 3 keer de grens over. Vreemd verhaal. Kroatië ligt aan de kust en bij de verdeling van gebieden na de oorlog moest en zou BiH ook een stuk kust hebben. Dit heeft ertoe geleid dat Kroatië een stukje onderbroken wordt, een aantal km's Bosnië en Herzegovina volgt en daarna weer Kroatië. Omdat de paspoorten van iedereen in de bus bij elke overgang gecontroleerd werden, kostte dit grapje ons steeds weer tijd.
Maar we gaven BiH geen ongelijk om hier kust te claimen, want wow, het was schitterend om hier langs te rijden! En dan Dubrovnik; we kwamen over een hoge brug aan rijden en zigzagden onze weg naar beneden naar de haven. Het busstation lag naast de aanlegplaats van een enorm cruiseschip. Onze overnachtingsplaats was volgens de routebeschrijving 1 km van het busstation. Dus, dachten we, appeltje, eitje, dat is makkelijk te lopen. Think again! Zoals gezegd lag het busstation aan de haven. Vanaf de haven beginnen aardig steile hellingen. Dat was dus behoorlijk klimmen. Onze straat was bovendien een kronkelige straat met veel aftakkingen en een hele vreemde nummering. We hebben dus een stuk omgelopen en kwamen 3 kwartier later met rode hoofden (want het was gelukkig prachtig weer geworden) aan. Maar wow, wat een uitzicht! We werden verwelkomd met een ijskoud biertje. Yummie! En daarna vertrokken we, wandelend de helling af, naar Dubrovnik Old town, onderdeel van Unesco, waar we struikelden over de hordes toeristen. Ons doel was alleen een hapje te eten en bij dat doel hebben we ons dan maar ook gehouden. Kroatische tapas. Daarna namen we, verstandig als we zijn, de bus terug naar boven.
24 mei - not alone in Dubrovnik
Ook vandaag zijn we vroeg op pad gegaan. Dit keer om de drommen toeristen voor te zijn. Dubrovnik Old Town was het belangrijkste doel van vandaag en toen we daar rond een uur of 8 aankwamen, waren we al niet meer de enige. Maarrrrr... het was nog niet overspoeld met mensen; als dat wel het geval is, hebben wij soms een beetje moeite om de echte schoonheid van de plek te zien. Na wat koffie en ontbijt liepen we langs een aantal gebouwen. Het was allemaal even prachtig. Vooral het rondbanjeren door de kleine steegjes was erg leuk. De oude haven was mooi en had zicht op Dubrovnik. En tot dan was alles vrij toegankelijk geweest. Net toen we ons begonnen af te vragen hoe dit Unesco-erfgoed zo goed onderhouden kon worden, kwamen we erachter dat het wandelen over de stadsmuren het meeste geld in het laatje opleverde. Maar natuurlijk konden we dit niet overslaan! 2 km over de muren lopen was gewoon hartstikke leuk om te doen. En ook ontzettend de moeite waard. Vanaf boven konden we sommige gebouwen beter zien dan vanaf de grond en ook hadden we een totaaloverzicht van de stad. Natuurlijk waren we niet alleen, maar het was ook niet zo dat het een optocht was van mensen. Dit zou het later op de dag wel worden, maar toen zagen we het vanaf een uitzichtpunt en liepen we er zelf niet tussen.
Na de lunch genuttigd te hebben boven de oude haven, liepen we richting kabelbaan, waarmee we naar een heuveltop op zo'n 500 meter hoogte gingen. Naast genieten van een geweldig uitzicht, bezochten we hier een museum in een oud fort, met zeer gedetailleerde informatie over Dubrovnik in de Joegoslavië-oorlog. Het gaf een goede indruk hoe het hier iets minder dan 25 jaar geleden uitzag.
In de oude stad was er nog 1 fort dat we wilden bekijken. Het was minder toegankelijk, omdat de trap naar boven zat verstopt in een achterafstraatje. Wij moesten ook even zoeken welke trap het nu was met al die trappen hier. Het was leuk om in het fort rond te lopen en te genieten van het uitzicht op de oude stad.
Natuurlijk is de oude, Middeleeuwse, stad van Dubrovnik prachtig en valt het niet voor niets onder ons werelderfgoed. Maar het kostte ons veel moeite om het niet als 1 grote attractie te zien. De schreeuwerige tourverkopers, het uitbuiten dat Game of Thrones hier gedeeltelijk wordt opgenomen, het bij restaurants naar binnen lokken van publiek, de grote hoeveelheid Amerikaanse toeristen ten opzichte van het handjevol lokale mensen... het gaf ons geen authentiek gevoel. Het zou wat makkelijker geweest zijn om ons in ons hoofd ècht in de Middeleeuwen te wanen als het allemaal iets minder op het geld verdienen aan toeristen gericht was. Begrijpelijk, dat wel.
We besloten lekker op ons eigen terras te ontspannen en de fles witte wijn, die we in Maribor gekocht hadden, soldaat te maken. Deze hadden we dubbel en dwars verdiend, aangezien de bus terug de heuvel op het halverwege begaf en we weer ouderwets moesten klauteren.
