Swaziland
9 november - Het geheim van de rollende keutels
Een laatste ochtend in Hluhluwe-IMfolozi begon zoals onze aankomst in dit park; we namen een lifter mee naar Nyalazi Gate. In een nationaal park kon dat vast geen kwaad, want waar moest ie heen met al onze kostbare spullen als ie besloot de auto uit te jumpen? Precies, opgegeten worden door die ene leeuw die wij al 2 dagen zochten... Wel grappig dat de lifter net bij een kamp vandaan kwam waar hij vanochtend nog 5 leeuwen had gezien...grrrr...
Vol goede moed gingen we dit keer in het Hluhluwe-gedeelte van het park op zoek naar wild, maar dit is dichter begroeid en dus was het lastiger om wild te spotten. Het was wel even leuk om wat beesies tegen het lijf te lopen, voordat we verder reden naar onze volgende bestemming. Het asfalt na de Memorial Gate was even wennen na 3 dagen voornamelijk 4x4 gereden te hebben op hobbelige zand/stenen/modder-wegen met een gemiddelde snelheid van zo'n 20 km per uur. Er moest gelijk een hoop georganiseerd worden, want vandaag gaan we de grens met Swaziland over en morgen de grens met Mozambique. We hebben gehoord dat we beter in Zuid-Afrika geld kunnen pinnen dan in Mozambique en we willen niet twee keer tanken in Mozambique, dus dat moest dan zo ver mogelijk in Swaziland. Oh en we moesten ook weer boodschappen doen en dat dan ook het liefste in Zuid-Afrika. Pffff dat noemen ze vakantie... De meest voor de hand liggende plaats om te pinnen en boodschappen te doen leek Mkhuze. Zo hey, daar hadden ze nog niet vaak toeristen gezien! Bij de afslag werd geadverteerd met Spar, maar die zagen we niet meteen en zo kwamen we uit bij de buurtsuper waar voornamelijk grootverpakkingen verkocht werden en lang niet alles aanwezig was dat wij nodig hadden. Met een plastic zak vol boodschappen voor iets van 7 euro 50 was het wel een koopje! Bij het verlaten van de winkel zagen we toch opeens de Spar, waar de muziek uit de boxen denderde. Maar in ieder geval hadden we alles van het lijstje in 1 plaats gevonden. Dat was wel erg fijn. Op naar de grenspost, waar we niet veel begrepen van wat er allemaal gebeurde. Het ene formuliertje invullen, dat geef je aan een ander, stempels in je paspoort, nog een formuliertje voor je auto. Slagboom of 4 door en je hoopt dat je nog al je spullen (paspoort, rijbewijs, autopapieren) bij je hebt. Je kijkt eens rond en beseft je: 'We zijn in Swaziland! Nu nog de uitgang van dit doolhof vinden.' Al met al ging het soepeler dan gedacht.
Karren richting Hlane (spreek uit: gané op z'n Limburgs). Wat een kuilen in de weg en wat was het hier uitgestorven! Af en toe een dorp met 10-25 inwoners en diesel tanken langs deze weg begon twijfelachtig te worden. Niet dat daarover stress was; we hebben 2 tanks van elk 70 liter en aangezien de brandstofmeter een verhaal op zich is, gaan we vanaf 35 liter of minder op zoek naar een pomp. Vandaar dat we een kleine detour maakten naar het schone plaatsje Siteki, waar we bij de lokale pomp al snel een horde kinderen aan ons raampje hadden kloppen, bonzen en gebaren. Doe maar geld. NEE.
Een half uur later verlieten we Siteki over een mond- en klauwzeer rooster, waarvan we ons later realiseerden dat we ons net gekochte vlees(waren) eigenlijk hadden moeten achterlaten. In 1 keer door nu naar Hlane, een wildpark aan de grens met Mozambique. Daar was het een drukte van belang, maar wat wil je, het was tenslotte zaterdag. Veel dagjesmensen. Onze camping lieten we nog even links liggen, in de tweede helft van de middag gingen we nog even op safari. Er was wel een groot verschil met Hluhluwe; qua formaat (veel kleiner) en omheining (steeds kwamen we weer hekken tegen).
Tuurlijk kent iedereen nu wel onze wildverhalen, vandaar even het geheim van de rollende keutels... Zo midden in de natuur gebeurt het regelmatig dat een beest iets laat vallen. Het ene beest wat meer dan het andere, bij een neushoorn bijvoorbeeld komt er geen eind aan. Anyhow, op het pad liggen vaak sporen van dieren en het was ons al dagen opgevallen dat er vaak keutels over de weg heen rollen. Dit komt niet doordat de weg zo steil loopt, maar doordat een keutel wordt voortbewogen door een gepanserd beestje van een cm of 3 dat dezelfde kleur heeft als de uitwerpselen. Hoe kan het ook anders, dat is de mestkever. Het raadsel is nog wel wat hij de keutels heen rolt.
Genoeg geschreven voor vandaag...verrek, vergeet ik nog te vertellen dat we 'm gezien hebben hoor, de koning van het dierenrijk. Vanachter een hek op een afstand van een meter of 100 lag hij ons aan te staren. Wat is ie groot en indrukwekkend! Dat zet de Sventeller op 4.
10 november - Money can buy anything
In een wildpark hoor je 's nachts natuurlijk andere geluiden dan thuis. Het zijn vooral knorgeluiden die je hoort, maar het nodigt niet uit om je trapje af te dalen om naar het toilet te gaan midden in de nacht op een camping zonder stroom. Als je uiteindelijk toch naar buiten gaat, terwijl de dag langzaam op gang komt, zie je links van je een olifant staan. De afstand tussen jou en hem is nog geen 50 meter en slechts een angstaanjagend laag hekje houdt ons van elkaar gescheiden. Je vraagt je af of dat hem echt zal tegenhouden. Nieuwsgierig kijken we elkaar aan. Een stukje verderop in de hippopool zijn de logge beesten, waarvan je de 100 meter sprint overigens niet kan winnen, weer teruggekeerd na een nachtje heul veul grashappen. Op het strandje vóór het meer liggen 5 neushoorns vredig te slapen. De camping zelf is ook nog in diepe rust en je kunt de ademhaling van de rhino's goed horen. Deze beesten liggen op 25 meter afstand en eenzelfde soort hek is de scheidingslijn tussen ons in. Het is nog geen 5 uur en je bent nu al intens gelukkig!
Na nog een rondje park met een verdwaalde giraffe en verder alleen herten houden we het voor gezien. Mozambique wacht op ons. De grenspost is niet ver meer en Swaziland verlaten gaat weer soepel, ook al blijken we een formulier te weinig bij ons te hebben. Het is rustig en de douanier helpt ons geduldig verder. Bij de volgende slagboom begint hetgeen je al eerder verwacht had: stop die man met deze zeer belangrijke taak even wat geld toe, want anders blijft de slagboom dicht. We hebben geen zin in gezeik en halen er wat ZA rands bij. Bij het douanekantoor staat een behulpzame man ons al op te wachten en voor wat rands vult hij alle papieren voor ons in. We vinden het prima, aangezien we het Portugees niet machtig zijn en weinig begrijpen van de ambtelijke molen hier. Goed opletten waar al onze documenten op welk moment zijn en we komen ook hier soepel doorheen. Het was er ook behoorlijk uitgestorven en na een verstekelingencontrole in ons achterbakkie zijn we 'good to go'. Welkom in Mozambique, waar geld blijkbaar veel waard is.
Rijden in Mozambique blijkt een uitdaging, vooral rondom de grote stad Maputo. Daar ben je wel even zoet mee om je in de drukte een weg te banen. 't is zondag vandaag, maar daar merk je niet veel van. We schieten qua afstand vandaag niet op. We hoeven maar 300 km, maar doen hier 6,5 uur over. Er zijn hier veel politie controles die niet echt op onze doelgroep gericht is, maar we worden toch 1 keer aangehouden, omdat de agent zijn Engels wil oefenen. Tenminste, dat is hoe het op ons overkomt. We komen aan in Bilene, gelegen aan een lagune. Vanaf de hoofdweg is het nog 8 km over een zandpad met grote plassen en hobbels. Je kunt steeds beter aan de auto zien dat voor onze reis een 4x4 geen overbodige luxe is. De camping is mooi, we hebben een afgeschermde plek met eigen toilet, douche en keuken. En terwijl de wolken samenpakken boven de lagune klinken we de ZA-glazen op een mooi avontuur in Mozambique.
