Brazilië

6 januari - Arriving in Ubatuba

Oeh, we moesten vroeg opstaan vanochtend en kwamen tot de conclusie dat enkele kledingstukken, die gisteren meegegaan waren in de waterval, nog niet erg opgedroogd waren. Tja, in een vochtig regenwoud was dat natuurlijk niet zo raar. We betaalden voor al onze cocktails, het eten, de was en uiteraard genoten minibar items en kregen daarna de dvd die gisteren tijdens de boottocht gemaakt was. Die was gelukkig gisteravond laat voor ons afgegeven bij de receptie.

Daarna gingen we op weg naar het vliegveld van Iguazu. Dit keer die aan de Braziliaanse kant. Voor de derde keer deze reis gingen we Argentinië uit en beloofden plechtig dat we niet opnieuw terug zouden keren. Tenminste niet gedurende deze reis.

Het was wel even tricky op het vliegveld, toen we ontdekten dat er 2 vluchten op exact hetzelfde tijdstip van exact dezelfde luchtvaartmaatschappij vertrokken. Beiden naar Sao Paulo, maar onze vlucht bleek onder een andere naam op het bord te staan. Gelukkig waren we wakker genoeg om deze keer het vluchtnummer erbij te pakken, zodat we binnen 1,5 uur op het juiste vliegveld aankwamen. We hadden een transfer naar de omgeving van Ubatuba, wat 3 uur zou duren. We hadden geen water en we hadden honger, dus het werd iets langer vanwege een lunchstop onderweg.

Ubatuba is vrij toeristisch en populair onder de inwoners van Sao Paulo, maar als het goed is, moeten vanaf morgen heel veel mensen weer aan het werk. Wij verblijven ongeveer 10 km buiten de plaats in een rustige Pousada zonder internet en bereik, maar met grote tuin en grenzend aan het strand, zodat we de komende dagen onze hele reis rustig kunnen herbeleven. Om echt wat te ondernemen of zelfs maar boodschappen te doen, hebben we eigenlijk een auto nodig. Gelukkig heeft de vriendelijke dame van dit onderkomen ons een lift aangeboden om in ieder geval morgen wat inkopen te kunnen doen. Maar verder zullen we de komende dagen waarschijnlijk heel rustig (misschien wel saai) doorkomen.

Natuurlijk namen we snel een duik in de Atlantische Oceaan, met aardig hoge golven. Het was heel erg zout. Het strand zat overvol en zo te zien waren we de 2 grootste bleekscheten in de omgeving; er waren weinig toeristen van buiten Zuid-Amerika. Later hebben we paella laten bezorgen, erg makkelijk!

7 januari - Let's stick to plan A in Ubatuba

Toen we voor vertrek van deze reis aan mensen vertelden wat we als laatste zouden gaan doen, dan kwam steevast lachend naar voren dat we niets gingen doen aan een strand in Brazilië. Vooral het 'niets doen' was iets waarvan wij zelf gedacht hadden, dat het vast wel weer ingevuld zou worden. Maar ondertussen hebben wij ons overgegeven aan het feit dat we hier 'gestrand' zijn en dingen ondernemen zonder auto erg lastig is. Maar ook met vervoer loop je het risico dat je uren in de file komt te staan, wat het plakgehalte van kleding niet ten goede komt. Zelfs met airco. Echt waar. Vanochtend hebben wij in goed overleg besloten dat we ons aan het oorspronkelijke plan gaan houden hier. Zucht, hoe doe je dat eigenlijk, 'niets doen'?

Allereerst gingen we met de eigenaars, Christina en Fabio, mee naar Ubatuba om boodschappen te doen, terwijl Fabio naar de dierenarts ging vanwege de kat. Niet dat de kat mee was, want de kattenmand waarin ie vervoerd zou moeten worden, was kwijt en dit is geen huiskat maar een wilde kat, dus in plaats daarvan waren er foto's gemaakt van het euvel van de kat. Wij deden boodschappen, terwijl Christina en Fabio wel een ander plan maakten; het was te druk bij de dierenarts, dus zouden ze een andere keer terug gaan.

Toen we terug waren bij ons appartement bij strand Felix, begon het grote niets doen. Het was pas half 10 en al 31 graden, dus liepen we door de tuin naar het aangrenzende strand voor een duik in de oceaan. We bleven er ruim een uur in en droogden daarna op. Niet op het zand, maar op een bedje in onze 'eigen' tuin onder een afdakje, waar vlinders en vogels rond fladderden. Als we het te warm kregen, dan gingen we weer een uurtje naar de zee en zo ontdekten we dat 'niets doen' ons eigenlijk best goed af ging. En laten we eerlijk zijn, als je al begint te zweten terwijl je nog niets onderneemt, dan is 'niets doen' toch eigenlijk ook het beste plan? Net zoals de vele Brazilianen die nu ook vakantie hebben en hier komen pootje baden of koppie onder duiken in zee. Daar kunnen we natuurlijk best wel een voorbeeld aan nemen.

Okay, we hebben nog wel wát actiefs gedaan vandaag. We hebben weer eens zelf gekookt en in de hangmat gelegen. Tot morgen!

8 januari - Time flies in Ubatuba

Vanochtend hebben we na het ontbijt naar het einde van ons strand gelopen. We hadden van de gastvrouw gehoord dat daar een pad naar het volgende strand startte. We stonden er een beetje te zoeken en werden geholpen door een moeder en dochter die beiden hun uiterste best deden om ons over het strand te vertellen. Het hielp dat we er van tevoren over geïnformeerd waren. We namen het pad door een lianenbos en klauterden op onze slippers over de wortels die uitstaken uit het modderige pad. Na een kwartiertje kwamen we aan bij de rotsen met enkele poelen waarin vissen zwommen.

Nadat we het pad terug gelopen hadden, waren we wel toe aan een verfrissende duik. We hebben dat op 3 verschillende plaatsen op 'ons' strand gedaan. Op de eerste plek was een surfer, op de tweede plek was de stroming erg sterk, waardoor we binnen 5 minuten 100 meter waren afgedreven en op de derde plek dreef erg veel derrie in het water. We kwamen dan ook tot de conclusie dat onze 'eigen' stek de beste is. En dit maakte het voor ons erg makkelijk om ons de rest van de dag slechts rond ons appartement, de tuin en het strand te begeven. We begrepen dat de gevoelstemperatuur vandaag 42 graden is en dan wil je ook echt niet veel meer doen dan dat. Wat een wereld van verschil met 20 minuten op wacht staan op het voordek van de Bark Europa, waar we met 2 paar handschoenen aan nog ijsvingers kregen. We schatten de gevoelstemperatuur toen op -20.

We hebben vervolgens uitgerekend wanneer wij vermoeden dat morgenochtend de zon opkomt. Het duurde even om er een goede methode voor te vinden zonder internet (lees: het was een discussie die de hele middag in beslag heeft genomen). We zijn benieuwd of onze berekening van half 6 tot 6 uur klopt.

Net toen we sushi besteld hadden, kwam de buurman een bordje gebbq'de steak met rijst en salade brengen. Daar zeiden we geen 'nee' tegen. En het was de beste steak die we hier gegeten hebben!

9 januari - The other way around in Ubatuba

De zonsopkomst was vanochtend rond 10 voor half 7, dus we zaten er iets te vroeg klaar voor. Het strand was nagenoeg verlaten, dus heel erg was het niet. De zon probeerde zich in de meest aparte vormen door de wolken heen te persen. Soms was het net alsof er een monster uit pacman aan de hemel stond. Sven die vond het alweer warm genoeg voor een duik in het water bij zonsopkomst.

De rest van de dag zag er redelijk hetzelfde uit als de voorgaande dagen met als verschil dat we iets aten op het strand. Sven moest het later op de dag bezuren. Alles kwam er weer uit, inclusief de biertjes die erna gedronken werden. Je verzint het niet; 5,5 week op zee zonder emmertje nodig te hebben en 1 keer op het strand eten nekt je.

10 en 11 januari - Going back home

Na 2 maanden reizen was het tijd geworden om terug te gaan naar Nederland, maar niet voordat we capibara's gezien hadden en caipirinha's hadden gedronken. En daarna konden we dan toch het vliegtuig in om van achter in de 30 graden terug te vliegen naar een paar graden boven nul.

Vol met mooie herinneringen en goede voornemens hopen we snel weer te wennen in de 'normale' wereld.