Wit-Rusland
16 oktober - Minsk
We stapten halverwege de avond in onze eerste nachttrein. De provodnik (‘stewardess’) vertelde ons waar we moesten zijn. We voelden ons meteen thuis in onze ‘huiskamer’, waar zelfs de bloemetjes op tafel stonden. Er werd aardig gestookt, zodat we het gevoel hadden een tropisch oord binnengewandeld te zijn.
We probeerden ‘s nachts wat te slapen, maar werden onderweg aardig beziggehouden met 2 x grenscontrole (Polen uit, Wit Rusland in) en het verwisselen van het onderstel in een loods. En,de klok moest ook een uurtje vooruit, niet te vergeten.
Aan het begin van de ochtend kwamen we aan in troosteloos Minsk. Dit lag overigens vooral aan het weer. Slecht voorbereid haalden we snel een pinautomaat leeg om de dag door te komen.
Onze volgende missie was de bagage opslaan, omdat we hier te kort verbleven om een hotel te nemen.
Bij de opslag bleek dat 100.000 BYR echt groot was om mee te betalen, dus moesten we eerst wisselen. Dat bleek een hele uitdaging, aangezien bijna niemand Engels sprak. Bij diverse tentjes, waar eten werd verkocht, werden we óf volledig genegeerd, óf gewezen op een bordje bij de kassa, waar blijkbaar ‘gesloten’ op stond. Uiteindelijk wisten we 2 kleffe broodjes en zo wisselgeld te scoren.
Nadat we de bagage gedropt hadden, gingen we de stad in. We waren blij dat we onze winterjas hadden aangetrokken, want het was koud en miezerig. Zonder kaartje of ook maar enig idee te hebben welke kant we het best op konden gaan, kozen we een richting. Al snel liepen we over een brede Avenue met enorme gebouwen aan beide kanten. Het duurde niet lang of we hadden een beeld van Lenin gespot. Daarachter stond een opzichtig rode kerk. Na deze van binnen bekeken te hebben, waren we als 2 kleine kinderen zo blij bij het zien van Engelse woorden op 1 van de gevels. We besloten om op te warmen in ‘Golden Coffee’ en gebruikten google maps om ons te oriënteren. We bleken de goede kant op gelopen te zijn voor wat bezienswaardigheden. In de oude stad ontdekten we zelfs een VVV (op) een totaal onlogische plek en zo werden we steeds completer met stadskaartjes en info.
We bekeken de stad op ons gemak en stopten af en toe voor een drankje of een hapje.
Bij de lunch bestelden we maar een wodkaatje, omdat deze 4 keer goedkoper dan wijn was.
De rest van de dag slenterden we door de brede communistisch straten tussen modieuze vrouwen met hoge hakken en mannen in uniform en hoge petten op. Bij het plaatselijke stadion merkten we op dat het nationale elftal vanavond speelt. Alleen konden we niet onderscheiden tégen welk land. Ach… tegen die tijd zitten we alweer in de volgende trein. Het is tijd om het tempo omlaag te gooien, want de afgelopen dagen zaten vol nieuwe indrukken. Tijd om vanaf morgen eens wat langer in hetzelfde land te blijven…..
