Boekarest
22 en 23 september - the biggest building in Bucharest
Vrijdag bestond voornamelijk uit reizen: lopen, trein, vliegtuig, bus en lopen. De verbazing was groot toen grote regendruppels uit de lucht kwamen, terwijl we de 18 km van het vliegveld naar de stad met de lokale bus aflegden. Qua afstand mag dit weliswaar niet zo ver klinken, maar al snel concludeerden we dat Boekarest best wel een volle stad is, met heel veel verkeer. Heel veel langzaamrijdend, stilstaand, maar ook zo nu en dan toeterend verkeer. Het duurde dan ook een uur voordat we bij het universiteitsplein aankwamen. We belden naar de contactpersoon die onze appartementssleutel moest komen brengen en ontmoetten tijdens het wachten een geoefende Boekarest-ganger die een aantal tips voor ons in petto had, met name een plek om te eten. Nadat we waren gesettled, hebben we die plek dan ook maar opgezocht. Het was gevestigd in een oud pand dat van de sloophamer was gered en het eten en de wijn was er goed binnen te houden.
De volgende dag gingen we op pad naar het parlementsgebouw, waar we een rondleiding zouden krijgen om 9 uur. Er schortte het één en ander aan onze voorbereidingen, want we vertrokken vrij laat en moesten bovendien ergens een ontbijtje scoren. Tijdens die zoektocht dwaalden we af van de kortste route naar het paleis. Toen we eenmaal een bakker hadden gevonden die open was, checkten we voor de zekerheid Google maps en tot onze schrik was het nog enorm ver lopen. Zó ver, dat we het niet op tijd zouden halen en Roemenië leek ons wel een land waar we niet toegelaten zouden worden als we ook maar 5 seconden te laat waren. Maar natuurlijk gingen we het toch proberen, alhoewel het net een doolhof was met al die enorme gebouwen in de buurt. Juist toen we het net begonnen op te geven, bleek dat we, geheel toevallig, aan de goede kant van het paleis uitkwamen waarvandaan de tour startte en dat Google maps ons naar de hoofdingang had willen leiden. Gelukkig kwamen we dus toch nog op tijd om het enorme paleis in te mogen. Voor de beeldvorming: het paleis is het grootste gebouw van Europa en na het Pentagon zelfs het grootste gebouw ter wereld en is in opdracht van Ceauşescu ontworpen. De afmetingen van het gebouw zijn: 270 meter lang, 240 meter breed en 86 meter hoog. Het bleef niet bij deze getallen alleen; tijdens de tour werden we met nog veel meer cijfers bekogeld. Om te beginnen werd ons afgeraden om onder de 5 ton wegende kroonluchter in de theater hal te gaan staan (je weet tenslotte nooit wanneer de zwaartekracht zich tegen je keert) en mocht je je afvragen hoeveel marmer er gebruikt is in het pand, dan kunnen wij je sinds vandaag vertellen dat dit 1 miljoen m3 is. Vooral de trappen vanuit de centrale hal waren hier een prachtig voorbeeld van. Bovenaan de eerste trap zagen we rood fluwelen gordijnen van 16 meter hoog die elk 250 kilo wogen. Tijdens de rondleiding kregen we slechts 10 procent van het gebouw met in totaal 1100 kamers te zien en mochten we zelfs even proeven aan hoe Ceauşescu zich moet hebben gevoeld toen hij het volk toesprak op het balkon. De kamers waren erg indrukwekkend en groot en de feiten (of waren het nu anekdotes?) leuk om te horen. Het verhaal dat de gaten in ornamenten waren aangebracht om te kunnen afluisteren was wel 1 van de betere. Maar ook het besef dat 200.000 m2 aan vloerkleden schoonhouden en helse klus moet zijn. Natuurlijk hangt er aan dit gebouw met een oppervlakte van 365.000 m2 een aardig prijskaartje, namelijk 3 miljard euro.
Om te ervaren hoe groot het gebouw nu eigenlijk was, wandelden we na de tour om de omheining heen. Het was een behoorlijke wandeling, vooral omdat er meer op het terrein stond dan alleen het paleis. We waren nog steeds een beetje ons gevoel voor oriëntatie kwijt, toen uiteindelijk bleek dat de hoofdingang op 3 kwart van het rondje linksom zat. En toen pas zagen we het gebouw in vol ornaat en konden we er foto's van maken. We moesten wel aardig ver op afstand gaan staan om die hele 270 meter erop te krijgen.
We liepen vervolgens door de wijk Lipscani, waar veel terrassen waren uitgestald en waar we voor het eerst in aanraking kwamen met de legende Vlad III de spietser (beter bekend als Dracula), want in het fort in Boekarest heeft onder andere hij ooit zijn intrek gehad. Inmiddels bestaat dit fort vooral uit brokstukken, want branden en aardbevingen hebben niet veel overgelaten van het optrekje. Zijn borstbeeld prijkt (uiteraard) vanaf het terrein. Helaas konden we alleen vanaf een afstand een kijkje nemen, want het terrein was vandaag gesloten.
Heel onkarakteristiek zijn we vervolgens gaan lunchen op het terras van het Hardrock Café. We kwamen er door een metro te pakken en door een park te lopen. Op de terugweg liepen we via de Roemeense variant van de Arc de triomf. Tijdens een wandeling door Oud-Boekarest stortten we vervolgens allebei volledig in en besloten een tijdje te gaan chillen.
's Avonds hebben we ons vermaakt door de gekleurde fonteinen in het midden van de boulevard richting het paleis te bekijken.
