Trein naar Bergen
6 juni - Hamburger in Hamburg
Onze reis naar het noorden begon op station Mariahoeve en bracht ons met korte overstappen in Den Haag Centraal, Enschede, Munster en Hamburg Harburg uiteindelijk tot een tijdelijke stilstand op Hamburg Hbf. We hadden daar onze aansluitende trein voor het laatste stuk van de reis van vandaag gemist. Tja… we hadden het uiteindelijk ook wel erg spannend gemaakt met de beperkte overstaptijd. Dat betekende 2 uur wachten en zo belandden we op een aangenaam terrasje tussen punkers en meer alternatievelingen. Tijd om te onthaasten dus.
De tijd vloog voorbij tijdens het nuttigen van een toepasselijke maaltijd en voor we het wisten, zaten we in de bistrohoek in de ICE naar Denemarken. De trein missen betekent ook het verliezen van zitplaatsen en daarom moesten we even wachten op vrije stoelen. Door het reserveringssysteem wordt in de hand gewerkt dat er soms een ware stoelendans ontstaat. Zie je een vrije stoel, dan ga je gewoon zitten. Uiteraard totdat je verjaagd wordt door degene met jouw stoelnummer op z'n kaartje.
Het hoogtepunt van de treinreis was de overgang van Puttgarden naar Roedby per ferry. Ons 'treintje' ging gewoon mee aan boord op het onderste autodek en bleef daar 45 minuten staan, terwijl wij ons op de bovenste dekken vermaakten.
De rest van de treinrit keken we serietjes en socializeden we wat met een medepassagier om uiteindelijk na 15 uur onze eindbestemming voor vandaag te bereiken: Kopenhagen.
7 juni - Distortion
Vandaag was het tijd om Kopenhagen te gaan ontdekken. Dit deden we op ons gemak, met hier en daar een terrasje. Het was een heerlijke dag om buiten rond te brengen, dus de meeste musea lieten we links liggen. Kopenhagen bleek daar uitermate geschikt voor.
Zeker in een weekend zoals dit, want er bleek een meerdaags festival gaande dat met muziek, dans en acteren te maken had. 'Hoe gekker, hoe beter' leek de slogan. Wij pikten er wat graantjes van mee, terwijl we slenterden tussen oude huizen, paleizen en kerken. Een kasteel bekeken we van binnen en buiten en natuurlijk mocht de kleine zeemeermin niet ontbreken, al begrepen we al die ophef rond het kleine beeld niet.
Aan het einde van onze ontdekkingstocht streken we neer op een terras aan de Nyhavn, dé plek om te zien en gezien te worden; je kon er over de hoofden lopen. Op de kade aan de waterkant zaten mensen met sixpacks Carlsberg en aan de overkant volgde het ene na het andere terras. Tussen die 2 door krioelde het van de mensen, waaronder ook muzikanten, vrouwen die hoedjes verkochten en mannen die lege bierblikjes ophaalden (dat levert hier blijkbaar geld op). Vanwege de drukte ging het met onze dinerbestelling niet helemaal goed; voor- en hoofdgerecht kwamen tegelijk. Dit leverde ons 2 glazen rosé on the house op, wat achteraf een royaal gebaar bleek te zijn, want pas bij het bestuderen van de rekening, kwamen we erachter dat 1 glas rosé hier € 9,- kostte.
We liepen daarna nog wat door Kopenhagen en dronken als afsluiter een Carlsberg.
8 juni - De gule prikker
Wakker worden in een vreemd bed, in een vreemd land, met vreemde achtergrondgeluiden is altijd even wennen. Soms valt het 'vreemde' je nog niet meteen de eerste dag op. Reizen is bewust met de andere omgeving bezig zijn en soms is de knop van weg-van-huis-zijn nog niet meteen om. Vandaag was dit anders. 'Jeetje… wat is het al licht buiten en wat hoor ik een hoop auto's over de snelweg bij ons hotel razen. Hoe laat moesten we ook alweer op? Het is vandaag toch zondag?' Een blik op de klok leert je dat het nog geen half 5 is. 'Maar wacht eens, dat klopt toch niet?' Je gaat toch maar even je bed uit; misschien heeft je horloge stilgestaan vannacht. Langzaam daal je de treden van het trapje van het stapelbed af en zoekt naar een telefoon. 'Hmmm… hetzelfde resultaat.' Nog half slaperig besluit je het trapje weer op te gaan en je nog even om te draaien.
Reizen is soms heerlijk vroeg op pad gaan naar een station dat bijna uitgestorven is. Het bord op het perron kondigde in plaats van een trein iets in prachtig Deens aan, wat ons in de war bracht. 'De treinen rijden toch wel?' We dachten het gisteren perfect te hebben uitgepuzzeld, maar er werd toen ook iets over een staking omgeroepen. We besloten het maar even af te wachten, terwijl we op een ander bord een nieuw stripboek van Suske en Wiske ontdekten, 'de gulle prikker'. Eigenlijk was het ook niet bepaald een straf om in de warme zon in de buitenlucht te staan. Er reed een trein voorbij zonder te stoppen en direct daarna verscheen er een trein richting Kopenhagen Centraal op het bord. Dit leerde ons dat Denen geïnteresseerd zijn in 'Er komt zo een trein, maar die raast lekker voorbij'.
Goed… eerst maar een ontbijtje scoren om op het opstapje naar het station te nuttigen. Al die rijkdom werd opgemerkt door een aantal bedelaars en alhoewel 1 van hen een mooi verhaal had bedacht over de magneetstrip van zijn pinpas, hielden we bij hoog en laag vol dat ons wisselgeld op was. Na een tijdje waren we ze zat en gingen op weg naar onze eerste trein. Alhoewel Oslo de eindbestemming van vandaag was, moesten we bijna via Stockholm, wat eigenlijk nog een beter idee geweest was dan ons échte overstapstation, namelijk Södertälje Syd. 2,5 uur hadden we om te overbruggen en het meest spannende dat daar gebeurde was het verwisselen van de Burgerking reclameposters, terwijl Sven tevergeefs op zoek was gegaan naar een vette hap. Met een teleurgestelde blik in zijn ogen kwam ie terug lopen en Marijke wees 'm op het feit dat die friettent zojuist was opgedoekt.
Reizen met de trein in een vreemd land is leuk. Om je heen hoor je mensen praten met elkaar, terwijl alleen je fantasie je kan vertellen waar ze het over hebben. Omroepberichten hebben wij de laatste dagen in 6 verschillende talen gehoord, maar zelden verstaan. De Engelse vertaling is vaak de korte samenvatting en zelfs dan niet altijd even duidelijk. Vertraging is niet een typisch Nederlandse uitvinding, maar we geven ons er maar aan over. Als de trein vaart maakt, voel je de wind, die door de opengeschoven raampjes waait, door je haren. We kijken om ons heen en voelen ons rijk: dit is onze way of life, dit is wie wij zijn. Wij reizen!
9 juni - Slettenbakke en puspas
Ons flitsbezoek in Oslo was eigenlijk een sneak preview voor later. Het stukje van 2 keer 210 meter lopen van het station naar het hotel is het enige dat we ervan gezien hebben.
Vanochtend was het alweer tijd voor het laatste stuk per trein: Oslo naar Bergen. Wow, dat was wel erg de moeite waard! Slingerend door bergachtig gebied met nog pakken sneeuw en hier en daar ijs was weer eens wat anders dan al de groene heuvels van de afgelopen dagen.
En dan Bergen, de eindbestemming van de lijn. De enige waren we daar niet en toch… toch kregen wij het voor elkaar om gewoon op goed geluk te gaan lopen richting Hurtigruten; op zoek naar een ferry moet toch niet zo moeilijk zijn… think again! Het is geen cruiseschip waarnaar je op zoek gaat, bij lange na niet. Dus na een half uur waren we weer terug op het station, nadat we ook de VVV niet konden traceren. Straatnamen met klinkende namen als 'Slettenbakke' waren we wel tegen het lijf gelopen, maar waar was die boot verstopt? Bij het kantoortje van de Noorse spoorwegen waren gelukkig stadskaarten voor handen en toen bleek het gelukkig een stuk eenvoudiger… en verklaarbaar, want er waren meerdere havens in Bergen.
Zonder grote bagage deden we vervolgens wat sightseeing inclusief terrasje in de zon. Vervolgens weer terug naar de ferry waar we onder andere Bergense puspas aten; een stoofpotje met lam. En terwijl de trossen losgegooid werden, probeerden we de grijze haren aan boord te tellen; we raakten niet uitgeteld.
