Oahu
21 april - Waikiki Beach (O'ahu)
Gisteravond kwamen we aan op het vliegveld van Honolulu, op het eiland O'ahu. Wat je verwacht zijn hoelameisjes die je een mooie bloemenkrans aanbieden. Maar die waren blijkbaar al gaan slapen, want het vliegveld zag er verlaten uit. Wat wel opviel was dat het vliegveld gedeeltelijk open was; de buitenlucht was te voelen IN de aankomsthal. Logisch als je je bedenkt dat het hier niet veel 'kouder' dan 24 graden wordt. Op naar Waikiki met de lokale bus. 47 haltes verder kwamen we aan en na ingecheckt te hebben in het hotel, lagen we al snel op 1 oor. We zitten nu op 12 uur tijdverschil en dat voelen we.
Vandaag pas werd het plaatje ons helder: blauwe lucht, palmbomen, luxe hotels, zwembaden, strand op kruipafstand, recreatieteam bij de hand, slenterende medemens, reuzen van bekende hotels, schaars geklede Amerikanen, bruingekleurde lichamen en op elke hoek een restaurant waar de muziek je tegemoet knalt. Waarschijnlijk zijn er veel mensen die al blij worden bij het horen van deze woorden, maar wij voelden ons er niet thuis. Lopend over het kleine strand bedachten we ons dat dit niets voor ons is. Toch moesten we ergens ontbijten en dit deden we dan maar bij een buffetrestaurant. Niet dat het ons niet smaakte, het was juist heerlijk, maar we besloten daarna als een haasje weg te gaan uit dit dorp met een Hiltondorp en mega-Mariot-resort. Op naar Pearl Harbour met de bus, 14 mijl verderop. Na 1,5 uur kwamen we er aan en op een zondagmiddag waren de kaartjes voor de hoofdattractie natuurlijk al uitverkocht. Gelukkig kon je er per onderdeel kaartjes kopen, dus bekeken we de onderzeeër Bowfish en een museum.
Later die middag liepen we richting de krater Diamond Head. Het was maar 3 mijl, maar elke weldenkende Amerikaan doet dit met de auto. Wandelen is hier trouwens behoorlijk pittig, want de luchtvochtigheid is hoger dan in NL. Bij de poort naar de vulkaan (lees: 3 mijl verderop) bleek dat we te laat waren, want blijkbaar hebben kraters hier openings- en sluitingstijden. Zullen we dan maar met de bus teruggaan (want die reden er ook)? Bij de halte staan geen vertrektijden en zo ondertussen twijfelden we of die nog wel zou rijden. Na een tijdje gewacht te hebben, zijn we maar weer terug gaan lopen. Er zijn ons op de terugweg nog 2 bussen gepasseerd. Tja...
We hebben ons vervolgens getrakteerd op Hawaiian Punch en sushi.
