Onze duurzame reis

Disclaimer voordat je begint te lezen

Al maanden staat deze pagina maagdelijk wit online te shinen. Deels komt dat doordat ik niet zo goed weet waar ik moet beginnen en deels omdat ik andere dingen voorrang gaf. Maar het verhaal is er en popt nu langzaam op. Het is bijna oud en nieuw, een overgang naar 2022. Het gaat goed met mij, ik voel mij als herboren. Op deze pagina wil ik delen welke duurzame keuzes ik maak en waarom. Een dikke vette disclaimer daarbij is dat het wellicht wat gek lijkt om het over duurzaamheid te hebben op een website over reizen, terwijl ie-der-een weet hoe slecht het is om te vliegen. En misschien zijn er wel meer dingen op mij aan te merken die niet duurzaam zijn. En dat is allemaal okay. Ik wil geen vinger wijzen. Naar niemand, dus al zeker niet naar mezelf. Het is mijn reis, het zijn mijn inzichten. Belangrijker nog: het zijn mijn keuzes. Keuzes die ik steeds bewuster maak. Ik sta open voor feedback. Maar brand mij niet af, want ook ik maak minder duurzame keuzes. Mij gaat het om bewustwording. Vooral voor mijzelf. Ik neem je mee op die bijzondere reis, zoals je altijd al van mij gewend was. Laat je verrassen door nieuwe inzichten of verras mij ermee. Haal eruit wat je wilt. En vooral: lees dit met plezier.

Wat je misschien meteen opvalt, is dat ik meer vanuit mezelf schrijf, terwijl ik voorheen vooral vanuit 'ons' schreef. De 'wij' is er nog steeds, maar het voelt goed om MIJN verhaal te delen. Ik wil geen dingen opleggen, vooral niet aan mijn wederhelft. Toch zie ik ook bij hem dingen veranderen. En dat is grappig en fijn. We moedigen elkaar aan, versterken elkaar. Het maakt het duurzame leven leuker en makkelijker vol te houden.

Hoe een worm mij inzichten gaf en meer bewust gemaakt heeft (dec 2021)

Al een tijdje komen wij bij biologische boerderij de Bieslandse Hoeve bij ons in de buurt. Op een dag werd me daar de vraag gesteld hoe we er zo bij kwamen om daar boodschappen te doen. Funny story... heel lang heb ik gedacht dat recyclen DE oplossing was om 'een beter mileu bij jezelf te laten beginnen'. Maar daarover ongetwijfeld later meer. Al een tijdje was het me een doorn in het oog hoe moeilijk het was om GFT te scheiden. Nou ja, beter gezegd, hoe moeilijk het was om van mijn GFT af te komen. In de binnenstad van Delft wordt dat namelijk niet per huishouden opgehaald (niet dat dat noodzakelijk voor me is) maar erger nog, de GFT-bakken in de buurt zijn alleen voor bedrijven met een pasje toegankelijk. Voor het humoristische effect, ik heb tot 2 x toe met een half vergaan GFT-zakje voor zo'n bak gestaan. De eerste keer had ik mijn pasje niet bij me en de tweede keer, na het opnieuw aanvragen van het verloren gegane pasje, ging de bak niet open met een nietszeggende foutmelding. Pas na het bellen met de huisvuilophaaldienst (ik noem geen namen) bleek dat het plebs al het GFT- afval gewoon bij het restafval kon deponeren.

Ik weigerde te accepteren dat er geen andere mogelijkheden waren om waarde uit GFT te halen en ging mij verdiepen in de alternatieven. Een composthoop klonk mij te groot in de oren voor een kleine stadstuin, maar al snel kreeg ik interesse in een wormenbak. Ik zat nog head over heels in mijn burnout en het leek mij heel veel moeite en dus liet ik manlief ernaar kijken. Die was ook enthousiast en dus hadden we eind mei een zak met nieuwe "huis"- of beter gezegd "tuin"dieren en een huis voor ze op de kop getikt. Hun dieetlijst zag er lang uit, maar het leidde tot de cruciale vraag, namelijk: "waarom mogen we ze van de categorie bananen alleen biologische exemplaren geven en geen normale?" En daarna verdiepten wij ons in biologische, lokale en seizoensproducten. Onze mond viel open van verbazing dat aardbeien uit de suup doordrenkt zijn van bestrijdingsmiddelen. Waarom zouden we die niet-biologische producten eigenlijk zelf naar binnen werken?

Enter biologische boederderij. Wij zijn fan vanaf dag 1. Het doet ons voor als een campingwinkel, waardoor we wekelijks een vakantiegevoel op voelen komen zodra we fietsen (of lopen) op de lange oprijlaan. Kippetjes lopen vrij rond op het erf, koetjes en schaapjes staan vrij in het weiland en er is nog menselijk contact bij de kassa. Soms zijn er producten niet aanwezig die je in de supermarkt altijd vindt. En dat zet ons te denken dat het aardbeienseizoen misschien niet 12 maanden per jaar duurt. Het maakt het kiezen voor een seizoensproduct heel gemakkelijk en lekker overzichtelijk. En zo proberen we ook weer eens wat nieuws uit. Het winkelen op de biologische boerderij is elke week weer een feestje!

En om nog even terug te komen op de wormen... die leren ons meer over moeder aarde. Buiten het feit dat we geen compost en voeding hoeven te halen voor onze planten is het een feestje om de bak open te maken en te zien wat de vorderingen zijn van het verwerken van ons GFT, wat er zoal aan hulpdieren wordt opgetrommeld om de verwerking te vergemakkelijken en hoe het leven van een worm (inclusief alle fases hiervan) eruit ziet. Wow, wat een mooie biologielessen! En dat door alleen te kijken wat er gebeurt.

Goede voornemens (jan 2022)

Vorig jaar heb ik meegedaan met de weekchallenges van 52wekenduurzaam. Elke week kreeg ik op maandagochtend om 7:00 per e-mail een bericht met de opdracht van de week. Elke week las ik de tekst en deed ik mee als het in mijn straatje lag. In het begin poste ik foto's hiervan op Instagram. Dat heb ik later niet meer gedaan.

En dit jaar doe ik gewoon nog een rondje mee! Gewoon omdat het heel erg leuk en laagdrempelig is en mij nieuwe inzichten geeft.

Dit jaar wil ik hiermee actiever aan de slag door wekelijks een blog te schrijven en foto's te delen. De blogs kun je lezen door te klikken op de week van de challenge.