Frankrijk
12 oktober 2021 - Flitsbezoek Parijs
Vol verbazing waren we toen we pas ontdekten dat het ons 3 uur zou kosten om per trein in Parijs te komen. We hadden wel zin in een dagje Parijs, dus we boekten de tickets een week van tevoren. Zo konden we qua weer een goede dag uitkiezen én betaalden we niet de allerhoogste prijs.
Toen we wakker werden, hoorden we de regen kletteren op de koepel boven ons bed. En de verwachting was dat we in Parijs een herfstzonnetje zouden krijgen. So let's go... of... eh... on y va. De Thalys kwam nog voor 7en aanrijden op Rotterdam CS en samen met een groep mannen met Feyenoord mondkapje liepen we wagon 15 binnen. Daar zat een groep Amsterdammers (ook mannen) druk te wezen en binnen no time was er een opmerking richting het mondkapje. Op het gedeelte naar Antwerpen kregen we door dat de Amsterdammers de eerste fles rosé al hadden opengetrokken. En tijdens het traject erna merkten we nog meer bijzonderheden aan het clubje. Er was een passagier extra mee in de zin van een ingelijste foto en toen bleek dat dit poging 2 van een Parijs trip was. De eerste keer waren ze gestrand in Antwerpen vanwege een trein die afgebrand was. In die tijd was de extra passagier er nog in levende lijven bij. Een fles wit werd na Brussel soldaat gemaakt.
Op Paris Nord zeiden we onze nieuwe "vrienden" gedag en gingen op zoek naar de metro. Een kaartje was eenvoudig gekocht en daarna gingen we op zoek naar de paarse lijn. Het was wel raar dat daar een letter bij stond in plaats van een cijfer, maar vooruit, het zal wel goed zijn. Toen we even om ons heen keken, hielp een aardige man ons de juiste kant op. We zaten toch verkeerd (wisten wij veel dat RER weer een ander vervoermiddel is). Poging 2 lukte beter en na heel wat haltes maakten we een overstap op Montparnasse. Die metro reed 1 halte en bleef toen lang stilstaan bij de volgende halte. Na het horen van "accident", besloten we de resterende 5 haltes naar de Eiffeltoren te gaan lopen. Wow, wat een heerlijk weer! Sven vond het eerst maar een kleine toren, maar eenmaal dichterbij kwam ie toch op z'n woorden terug. We bekeken de toren eerst van een afstand en later van onderaf vanuit de tuin en besloten er niet in te gaan.
Op deze mooie dag wilden we Parijs zo veel mogelijk bovengronds bekijken, waardoor we ruimschoots aan ons stappendoel zouden komen. Onze volgende stappen brachten ons via de Champs Elysee naar de Arc de Triomph. We zochten ondertussen naar een plek om te lunchen. Daarvoor brachten onze voeten ons via de Place de la Concorde om La Madeleine heen naar de tegenover gelegen bistro met dezelfde naam. Met volle buiken gingen we vervolgens naar Place Vendome en via de Jardin des Tuileries langs het Louvre. Over diverse bruggen over de Seine en langs de rivier zetten we onze voetzolen ook op de Parijse straten.
We stonden stil bij de Notre Dame, dat 1 groot bouwterrein is en op de omheining lazen we de verhalen bij de foto's die we zagen over de ravage en herstelwerkzaamheden na de brand in april 2019. Dat was best indrukwekkend!
In een heel leuke wijk nabij Église Saint-Séverin doken we onder de terrasverwarmers bij een knusse bistro voor een drankje, voordat we de metro namen in de richting van Sacré-Coeur, om onze dag mee af te sluiten. Even voor half 8 vertrok de Thalys weer vanaf Paris Nord. Maar niet voordat Marijke de leukste vraag van de dag kreeg van een klein jongetje dat hulp nodig had bij het openen van zijn flesje frisdrank. Of zij Arabisch sprak. Non. Na een zichtbare teleurstelling op zijn gezicht, koos ie dan maar voor gebarentaal en kwam het toch nog goed.
3 oktober 2023 - Colmar op z'n Japans
Een nieuwe uitdaging stond ons te wachten tijdens het volgende deel van onze trip, namelijk de franse taal. Had je ons al Duits horen praten? Ja? Je zult niet in de gaten hebben dat we overgestapt zijn op het Frans. "Je te floeflaa" voor de Friendskenners.
We waren in de trein gestapt op het traject Basel - Strasbourg en Marijke had Sven lekker gemaakt met picture perfect foto's in Google Maps van het schilderachtige dorpje Colmar. Laat de trein daar nu ook stoppen. Hop off. We hadden de schaal van Maps niet bekeken en daardoor bleken al die schilderachtige plaatjes op grotere afstand te liggen dan gedacht. Dat was uitermate goed voor ons stappentotaal, wat vandaag een recordhoogte zou bereiken. Onze afvaart van Basel naar Strasbourg was afgestemd op de weersverwachting. De regenbuien zouden namelijk reizen van noord (Strasbourg) naar zuid (Basel) en ons plan was om die buien zoveel mogelijk tijdens de treinreis (wat overigens zonder tussenstop 5 kwartier zou duren) tegen te komen. Dit was uiteraard bedacht voordat we de sidetrip Colmar hadden toegevoegd aan het plan. Je raadt het al, toen we eenmaal het schilderachtige moois bereikt hadden, begon karma zich ermee te bemoeien. En zij bitcht wat af. Wat niemand ons verteld had, en waar wij zelf ook totaal niet op voorbereid waren, was dat Colmar overspoeld wordt door (dag)toeristen. Laten we wel wezen, wij maakten ons er zelf natuurlijk ook behoorlijk schuldig aan. En wat gebeurt er met de meeste toeristen die een druppel voelen, juist, hun irritante paraplu's worden opengeklapt. Aan dat laatste item hadden wij geen moment gedacht toen wij onze paklijst samenstelden.
Lang verhaal kort, Colmar was ook echt een picture perfect plek. Absoluut geen verborgen juweeltje, maar zeker wel de moeite van het bezoeken waard. Waarschijnlijk is het nog leuker om er vóór of ná de busladingen toeristen te komen. Het wordt hier niet voor niets "La Petite Venise" genoemd. Zelfs Sven wist wat dit betekende. We hebben veel foto's geschoten van de prachtige huizen, de grachten, de markthal en de kerk. En waar regen en zon samenkomen, is ook een mogelijkheid om een regenboog als achtergrond te fotograferen, wat het geheel extra speciaal maakte. Toen de enige fotobatterij leeg was, zijn we weer richting station gelopen om onze reis naar Strasbourg voort te zetten.
3 oktober 2023 - verbazing over het station van Strasbourg
De trein van Colmar naar Strasbourg zat behoorlijk vol, waarbij opviel dat er zeer veel jongeren mee treinden. We kwamen er niet achter wat de reden van deze rijrichting was (want erg logisch vonden we het op dit tijdstip van de dag niet). De trein kwam op Marijke over als eentje uit de oude doos; de treindeur ging open met een deurkruk en als er vlak voor het station geremd werd, kwam er een brandlucht vrij. Sven heeft een ander beeld, namelijk dat het best mooie wagons in oude stijl waren, die de luxe uitademden van eerste klas treinreizen van weleer met comfortabele pluche stoelen en mooie lambrisering zij het met wat smoezelige ramen.
Binnen een half uur waren we gearriveerd op het station van Strasbourg. We maakten een foto vanaf het plein van de voorkant en zagen daar een enorme glazen koepel (net alsof de architect 'stadion' had verstaan toen er bouwafspraken gemaakt werden). We vonden het best wel mooi, maar het werd een uurtje later nog mooier, toen we vanaf onze hotelkamer zagen dat het in feite een overkapping van de oorspronkelijke facade van het gebouw was. Nu de zon aan het zakken was en de lichten in het station werden aan gedaan, was dit goed te zien. Heel bizar! Overigens is er nog wat te vertellen over ons hotel. De afgelopen dagen hebben we een bericht gehad waarin werd voorgesteld om te kiezen voor een upgrade naar een zojuist gerenoveerde kamer. De kleine letters: 25 euro extra. We hadden niet gereageerd, omdat het van ons niet een must was. Bij het inchecken kregen we toch de upgrade. GRATIS! Toen we de kamer op de bovenste etage in stapten, kwam de geur van nieuwe vloerbedekking al meteen op ons af. En we hebben uitzicht op het plein en het station.
Ondertussen was het, zelfs voor Franse standaarden, tijd om aan eten te gaan denken. We hadden meerdere opties gezien, maar helaas was de eerste keuze, Ethiopisch, het komende uur volgeboekt. Dan maar een veganistische tent; maar hier bleek alleen afhalen mogelijk te zijn. Uiteindelijk kwamen we bij een biologisch restaurant uit, met een kaart alleen in het frans. We probeerden het eerst met onze fantasie op te lossen, maar hebben toch maar de hulp van de ober ingeroepen. Gelukkig bleek hij Engels te spreken toen wij hem in steenkolenfrans duidelijk maakten dat ons Frans niet goed genoeg is om er de vegan of vegetarische gerechten tussenuit te vissen (haha, leuk woordgrapje). Of het echt de bedoeling was, weten we niet, maar we hebben alle gerechten gedeeld. En enorm van gesmuld.
4 oktober 2023 - komen we wel thuis vanuit Strasbourg???
We gingen weer lekker vroeg op pad en hadden een wandelroute uitgezocht van 11 km waarmee we onze wensenlijst aardig konden aftikken. In het begin van de route, door altstadt, schoot het totaal niet op. Echt vervelend als er zoveel moois te zien is! De kathedraal Notre-Dame was absoluut prachtig, zowel van binnen als van buiten. We hebben geprobeerd een stukje van de astronomische klok te begrijpen. Wie verzint nou zoiets? Da's gewoon een meesterwerk. Trouwens, na we toch vragen stellen, hoe kon zo'n enorm gebouw in 1439 worden neergezet? Zonder hijskranen. De toren stak met z'n 142 meter overal bovenuit. Die wilden we wel beklimmen en we waren er als 1 van de eersten bij. De beklimming was aanzienlijk makkelijker dan de toren van Basel. Het uitzicht wederom fantastisch!
Na de toren gingen we meters maken, in neustadt. Ook daar waren imposante gebouwen. We liepen door een park, richting de rivier Ill, die we volgden tot aan het enorme glazen gebouw van het Europees Parlement. Het telt 20 verdiepingen. We liepen er omheen en uiteraard was er veel beveiliging. Net toen we ons afvroegen hoe vaak de ramen er gelapt worden, zagen we een groep van 6 mannen aan het werk. Waarschijnlijk zijn ze daar vast in dienst...
Vervolgens liepen we door Parc de l'Orangerie te mijmeren over de franse taal en op de één of andere manier hebben we, al wandelend, uitgedokterd dat 9.999 hier als volgt wordt uitgesproken: "neuf mille neuf cent quatre-vingt-dix-neuf". Vooral die 99 is toch hilarisch in de franse taal! Als wij zouden moeten tellen van 80 tot 100 in het frans dan zou dat een eeuwigheid duren, omdat er zoveel wiskunde aan te pas komt...
Ook in Strasbourg is er ruimte voor iets kleins; dit keer is het "La Petite France", wat in eerste instantie ons wat gek in de oren klonk, maar wellicht een overblijfsel is van tijden dat Duitsland hier de scepter zwaaide. Ook in deze wijk zijn fotogenieke huizen zoals in Colmar en er is een overdekte brug. Met de juiste reflectie in het water van de Ill zag het er prachtig uit. Dit was de laatste bezienswaardigheid van onze route.
De tijd was voorbij gevlogen en er was weer geen tijd over voor een uitgebreide lunch. We hebben uiteindelijk een tijd bij een zaakje in het station gezeten, totdat we op zoek gingen naar onze TGV. Oei, daar stapten veel mensen in. En weinig uit. Waar zou die trein begonnen zijn? Colmar! Ach so, bain oui (ondertussen waren we in de war met welke taal we spraken). De deur van onze wagon was kapot, dus we weken uit naar een andere. Er werd allang omgeroepen dat de deuren gingen sluiten, terwijl het perron nog vol stond met mensen. Het was redelijk kansloos en dus vertrokken we alweer met een vertraging. Onderweg... seinstoring, vertraging liep op tot 30 minuten. Onze overstaptijd in Parijs was daarmee geslonken naar 10 minuten. En we moesten van station Parijs Oost naar Parijs Noord zien te komen in die tijd. De moed was inmiddels tot ver onder onze schoenen gezakt dat we dat zouden gaan halen. Op dat moment waren we zooooo klaar met alle treinen in de hele wereld. Gelukkig werd de vertraging beperkt tot 25 minuten en, vooral omdat alle alternatieve treinen volgeboekt waren, ging Sven maar even aan de conducteur vragen of dit een soort van haalbaar zou zijn. De conducteur, die al die tijd de omroepberichten alleen in het Frans deed, bleek prima in het Engels te kunnen uitleggen dat de stations in 5 minuten "aardig doorstappen" uit elkaar lagen. De snelste route werd er ook bij uitgelegd. Dat bleek weer mee te vallen. We besloten wel al zo ver mogelijk naar voren te lopen in de trein en startklaar te staan om te gaan rennen. Want dat was echt noodzakelijk. 1200 hele stappen rennen. Pfoeee dat viel niet mee zeg. Maarrrr we kwamen hijgend op tijd op het perron aan. Zo ontzettend fijn! De Thalys bracht ons veilig in Rotterdam en herstelde een deel van de opgelopen deuken in ons vertrouwen in treinreizen. Op tijd rijden op een comfortabele manier is toch echt mogelijk! Vervolgens haalden we ook nog precies de sprinter en zat onze trip erop. Het was heel leuk, maar we zijn toch echt wel even genezen van treinen buiten Nederland.
3 en 4 juni 2024 - "Ici oeuf hoe" in Angers
De eerste twee weken van juni hebben we verlof opgenomen en beiden kozen we een nachtje weg gedurende deze twee weken. Het eerste uitje werd gepland door Sven en ging naar Angers, gelegen in Frankrijk, in het departement Maine-et-Loire, dat voorheen bekend stond onder de naam Anjou. Anjou zouden we overal tegenkomen, vandaar dat we dit hier vermelden.
Het werd op de heenweg nog uitermate spannend of we de aansluiting (van oorspronkelijk 29 minuten overstaptijd) zouden redden op het overstapstation Marne la Vallee, maar de alleraardigste Belgische conductrice regelde voor een vrouw op leeftijd die even verderop in de trein zat dat haar aansluitende trein wachtte, waardoor die zelf 12 minuten vertraging opliep, aangezien onze trein uiteindelijk 38 minuten te laat het station van Disney Land inrolde. En laat Marijkes Frans nu net goed genoeg zijn, dat zij begreep dat het exact onze trein was. Lucky us! Perfect voor het herstel van ons vertrouwen in een goedwerkend treinnetwerk (Sven zag het op Brussel Midi echt niet meer zitten, terwijl Marijke de moed al in Rotterdam kwijt was geraakt). Laten we het déjà vu noemen. Tevens moet nog vermeld worden dat we niets meer dan het aankomstperron van het station gezien hebben. Op het overliggende spoor vertrok de aansluitende trein. Een stationsfoto was daardoor niet mogelijk dit keer. Alhoewel dat natuurlijk niets nieuws is in Frankrijk voor ons....
Afijn, dik 7 uur nadat wij ons huis verlieten, kwamen we aan in Angers, waar we onze vesten direct uittrokken. Oe la la, wat voelde de warmte heerlijk aan! We dropten wat spullen in ons hotel en gingen op ontdekkingstocht. Allereerst liepen we naar het kasteel, wat stiekem Svens keuze voor Angers had beïnvloed. Vandaag gingen we er alleen omheen en wandelden de rivier Maine over naar de wijk Doutre, waar we een onafgemaakte kapel en voormalig ziekenhuis bekeken. Over een bogenbrug liepen we terug naar het centrum van Angers en daar volgden we de blauwe lijn (met verf aangebracht op de straat), die ons langs interessante plekjes in de stad leidde. Dit waren onder andere de kathedraal en een voormalig klooster. Helaas was het huis van Adam (Google maar, dit ziet er prachtig uit) ingepakt in steigers afgedekt met plastic, waardoor wij ons niet vergaapten aan de gevel.
De sfeer in de stad was relaxed, de vele terasjes zaten bommetjevol. En natuurlijk wilden wij ook wel neerstrijken, wat we uiteindelijk ook wel deden, maar we zochten lang naar een plek waar we ook al direct konden eten. Wat natuurlijk in Frankrijk niet zo eenvoudig is vòòr 7 uur. Uiteindelijk werd het Thais street food.
De volgende dag hadden we gereserveerd voor een bezoek aan het kasteel. Uiteraard aten we eerst onze buikjes vol bij het ontbijtbuffet in het hotel (met self service eierkookunit). Het was al zonniger dan de eerste dag, we zouden het haast perfect noemen. We liepen onderweg naar het kasteel eerst even naar de kerk van Saint Laud, vernoemd naar het station (neh, grapje). Er was een dagelijkse dienst gaande. Vervolgens liepen we de brug weer over, maakten wat foto's langs de oevers van de Maine en zochten daarna het kasteel op. Enfin, we waren niet de enigsten die deze activiteit bij opening van het kasteel gepland hadden. Er waren veel schoolklasjes. Gelukkig is het een enorm groot kasteel dat al fundamenten uit de 9e eeuw heeft. Ook hier waren wat steigers zichtbaar. Behalve dat we de hoogste toren niet konden beklimmen, was daar niet veel hinder van. Van onze wij-reizen-met-de-trein-korting konden we precies 1 audiotour bekostigen en uiteraard namen we de tweede voor de volle mep mee. De informatie was uitgebreid, vooral in de zaal waar het grootste en oudste wandkleed met het onderwep 'apocalyps' ter wereld hangt. Wonderbaarlijk dat dit kunstwerk aan het einde van de 14e eeuw in 7 jaar gerealiseerd is. Oorspronkelijk bestond het uit 6 tapijten van 6 bij 23 meter. De audiotour besprak alle 6x14 scenes, terwijl we de meeste ervan konden bewonderen.
En na zo'n uitgebreid bezoek aan het kasteel hadden we mooi genoeg tijd om een crêpe-je te eten voordat onze trein zou vertrekken. We wisten al precies waar, maar helaas... crêperie dicht. En dat bleek niet de enige crêperie die gesloten was. Blijkbaar hadden we nog niet veel gesnapt van de culinaire gewoontes hier, want bij de pizzeria (waar we gisteravond hadden willen eten) was het nu stampvol. Wat hebben we hiervan geleerd? Meteen een crêpe-je eten als we er één tegenkomen. We wandelden maar alvast naar het station voor een broodje en stapten op de trein naar Parijs Montparnasse. Lekker decadent in de eerste klasse!
Na onze eerdere ervaringen qua overstapstress in Parijs, hadden we voor de terugweg gekozen voor een extra lange overstaptijd. De trein was netjes op tijd aangekomen op het station en daarom hadden we 2 uur de tijd voordat onze trein vanaf Paris Nord zou vertrekken. We besloten dat wij 6,4 km te voet sneller zouden kunnen afleggen dan de door Google voorspelde 1 uur en 32 minuten. Little did we know dat onze route errug veel stoplichten bevatte (dat zijn wij niet gewend; in het centrum van Delft zijn geen verkeerslichten) en bereikten een sneltreinvaart om Google met een kwartier te verslaan. Lees: we zagen de Eiffeltoren vanuit de verte, staken de Seine over en snelden over een plein bij het Louvre. Ja, we waren in Parijs, check de foto's maar. LOL.
We hadden dus nog tijd over om ons deze keer te vergapen aan het enorme stationsgebouw van Parijs Noord. En alle treinstations waar we tot nu toe in hartje Parijs in- of uitstapten zijn lekker overzichtelijk; het is een begin-of eindpunt. Wat deze keer wel betekende dat we het hele perron moesten af lopen om aan het begin van de trein te komen. Goed voor de stappen van vandaag!
Net zoals op de heenweg kregen we in Nederland te maken met vertraging, laten we het een bonus half uurtje noemen. Niets zo fijn om weer thuis te zijn!
28 t/m 31 augustus 2024 - Avignon
28 augustus 2024 - De reis naar Avignon
Vandaag is het dan zover: tijd voor onze verre en lange reis dit jaar. Jeetje, wat zijn we veranderd de laatste jaren. Alle continenten gezien, echt lang van huis geweest; 2 maanden weg, 39 dagen op zee, 5 weken Australië, net zo lang in Alaska en Canada en 3 weken per trein onderweg zijn naar Beijing. En nu noemen wij 3 nachten naar Avignon al lang en ver weg. Maar echt, het voelt wel hetzelfde voor ons. En dus hebben we echt een paklijst gemaakt en nemen we 1 serieuze backpack mee om te "overleven". Wat wij van reizen zo waarderen is het onderweg zijn. Het zien, het beleven. En dus is onze eerste dag vooral een reisdag, per trein.
Even wat statistieken.De afstand (hemelsbreed) Delft-Avignon is: 900 km.
- Met de auto: 1.100 km, 12 uur reistijd
- Met het vliegtuig: 950 km, 7 uur reistijd (trein + vliegen + trein en wachttijd)
- Met de trein: afstand onbekend, 6 uur reistijd
En dus pakken wij vandaag de trein! Maar laten we ff eerlijk zijn over de reistijd; op de heenweg bedraagt deze 7,5 uur, omdat er dan een overstap in Parijs nodig is. En gezien onze eerdere ervaringen, hebben we een extra lange overstaptijd genomen. De sprinter brengt ons dit keer vanaf spoor 4 in Delft (da's een nieuwigheid sinds deze week) naar Rotterdam. Daar drinken we koffie bij de Starbucks om ons vervolgens naar een overvol perron te begeven. Daar vinden we enkele supporters van de Paralympische Spelen (die vandaag beginnen) tussen "normale" wachtende passagiers. Wat bij de Eurostar enorm handig is, is dat de indeling van de wagons op de aankondigingsborden staat. Op die manier kun je alvast gaan klaarstaan op de plek waar jouw wagon binnen zal komen rollen. Tot zover de theorie. Bij het aankomen van de trein, zien we meteen al bij het eerste treinstel dat de wagons geen logische volgorde hebben. Nadat de trein volledig tot stilstand is gekomen blijkt inderdaad dat er geen sikkepit van klopt: we staan bij 11 in plaats van 18. Wat inhoudt dat we niet aan het begin van het treinstel, maar aan het einde ingedeeld zijn. En vice versa voor de mensen die bij 18 staan. Wat er vervolgens plaatsvindt is een complete stoelendans, waardoor de trein een vertraging oploopt van 10 minuten. Maar er wordt netjes gewacht totdat iedereen zit. Tegen de tijd dat we aankomen in Parijs, is de vertraging verdubbeld. Pas de problem voor ons, we hebben tijd zat om van Paris Nord naar Paris de Lyon te wandelen.
Eerst maar eens het hele perron af lopen tot in de stationshal en daar de looproute opzoeken. Het ziet er niet al te ingewikkeld uit en we besluiten rustig aan te lopen vanwege de warmte. Doucement! Ons vallen twee dingen op tijdens de wandeltocht; we zien veel politieagenten en we lopen het ene na het andere metrostation voorbij. We stoppen even bij 2 pleinen met beiden een standbeeld. Het eerste is Place de la Republique en het tweede Place de la Bastille. Vanaf het tweede plein lopen we langs een kleine haven en dan zijn we opeens al bij het station. Daar hebben we nog tijd over voor een vette hap en dan lopen we soepeltjes door de kaartcontrole richting ons vertekperron. De dubbeldek TGV die al klaarstaat, brengt ons in 2 uur en 3 kwartier rechtstreeks en zonder tussenstoppen en oponthoud in Avignon. Onderweg halen we auto's die op de snelweg rijden in alsof ze stilstaan. Daardoor weten we zeker dat we heel snel meters maken! Bij het verlaten van de trein merken we dat de temperatuur opgelopen is tot 35 graden. Dat is even puffen voor ons. We besluiten onszelf te trakteren op de airco van een taxi. Het zou nog ruim 7 km lopen zijn geweest naar ons huis voor de komende 3 nachten. Met dus die serieuze backpack op Svens rug. Nehhh, dan maar even diep in de buidel tasten. Waar komen we terecht? In the middle of nowhere. Op een eiland in de Rhone. Wat een plek! Een soort boerderij met een enorme tuin en privézwembad. En hele vriendelijke hosts.
Het is verleidelijk om een duik te nemen in het zwembad, maar we besluiten toch eerst even naar de andere kant van de Rhone te wandelen. Gelukkig lopen we grotendeels beschut en staat er een briesje. Ook hoeven we niet tot de brug te lopen, want er gaat elk kwartier een gratis pontje. Met een hele guitige kapitein die, schijnbaar, graag een dansje met 1 van zijn vrouwelijke gasten maakt op jaren 70 muziek. Dat schept een goed beeld van zijn leeftijd. Gelukkig spreken we niet zo goed Frans. Of we doen alsof we het niet begrijpen...
Aan de overkant ligt het centrum van Avignon en we nemen de trappen naar een uitzichtpunt en komen vervolgens uit bij de Dom en het Pausenpaleis. De deuren zijn op dit moment allemaal gesloten, maar een hapje eten met uitzicht op beiden behoort gelukkig tot de mogelijkheden. We vinden het heerlijk om eindelijk eens buiten te eten met een aangename temperatuur. We doen daarna nog wat boodschappen om weer terug te lopen naar ons eiland. Hier is het grotendeels aardedonker, we horen krekels en er blaffen honden in de verte. Sven roept iets over een ideale horrorfilmlocatie. Best wel creepy! En toch komen we veilig aan. Gelukkig!
29 augustus 2024 - geschiedenislesjes in Villeneuve-lès-Avignon
De ochtend begint met een zelfgeprepareerd ontbijt in onze tijdelijke tuin. We besluiten vandaag te fietsen naar Villeneuve-lès-Avignon, gelegen aan de noordelijke oever van de Rhone. We pakken twee leenfietsen vanuit ons onderkomen. Het zijn prima fietsen voor een kleine afstand en toch zitten we er wat wankel op. Het zijn tenslotte onze eigen fietsen niet en we zijn groentjes op het gebied van fietsen in Frankrijk. Dus we doen rustig aan. Gezien de hitte hier is dat sowieso een puik plan.
Om van ons eiland af te komen, fietsen we over een brug. En aan de overkant begint zowaar een duidelijk fietspad. De route is sowieso best simpel, want we willen de fietsen stallen bij een toren en vanaf daar verder lopen. Er is een wandeltocht beschikbaar die ons door Villeneuve-lès-Avignon zal leiden. Fijn dat ook deze toren, zoals zovelen, boven alles en iedereen uittorent. De fiets is binnen no time gestald en we beginnen te stappen. Een detour vanwege werkzaamheden zorgt ervoor dat we al meteen van het padje af zijn. En als we tegen een markt aan lopen, willen we daar toch echt eerst een rondje overheen banjeren. Het blijkt daarna even lastig om het juiste pad te vinden en we besluiten de route maar te laten voor wat ie is en volgen de bordjes naar het fort van St André. Dat is zwoegen en boven aangekomen gunnen we het onszelf om voor één keer vandaag hardop te zeggen dat het bloody hot is. Sven begint driftig alle bordjes te lezen en Marijke kan zich maar moeilijk concentreren. We kopen een combiticket waarmee we hier 5 bezienswaardigheden kunnen aftikken. Om te beginnen dus het fort. Het is een behoorlijk complex wat allemaal begonnen is met 1 enkele kapel waaruit een abdij is voortgekomen. Om het complex te beschermen is hieromheen later een fort gebouwd in opdracht van de franse koning Philips IV (oftewel Philips de Schone). Later zijn er gebouwen bijgebouwd en is er een tuin aangelegd. Van de meeste gebouwen is niet veel meer over, maar wel is het mogelijk om op de muren van het fort te lopen. Daarop hebben we een waanzinnig uitzicht op onder andere de Mont Ventoux. Tenminste, als we zouden weten hoe we deze berg kunnen herkennen. We kijken maar even naar de allerhoogste berg die zichtbaar is. En daarna richten we onze blik op de zuidelijke oever van de Rhone, want daar zien we het Pausenpaleis opdoemen.
De tweede bezienswaardigheid ligt ook binnen de muren van het fort. Het zijn de tuinen, waar we bijzondere bomen, cactussen met bloemen, ruïnes van kappelletjes en een begraafplaats zien. Ook is er een café waar we een tijdje neerstrijken. Meer mensen volgen ons sublieme voorbeeld, wat voor ons een teken is om te vertrekken. Sven wil nog even naar de tijdelijke expositie en we raken helemaal in de war wat "Traites des Plumes" inhoudt. Marijke denkt in de richting van "pruimentraktatie" en de expositie laat stukken zien met... veren. Sommigen zijn best geinig.
Met een boog lopen we om het fort heen, maken nog wat foto's en komen aan bij nummer 3 van de lijst, het klooster Chartreuse. Dat is ook weer een behoorlijk groot complex en er zijn veel verhalen te horen, maar Marijke krijgt de audioguide niet aan de praat, dus alleen Sven heeft de info onthouden. Nu was dat waarschijnlijk ook zo geweest als de audioguide wel gewerkt had, maar dat terzijde. Sven hoort dat de monniken van deze orde een sober en afgezonderd bestaan hadden gevuld met gebed en studie. De audiotour leidt ons langs de kapel, de kleine cellen waar de monniken leefden en het praalgraf van Innocentius VI die hier als kardinaal naartoe was gekomen en later paus werd.
Met al deze geschiedenislesjes in onze achterzak, lopen we het centrum wat dieper in en trakteren onszelf op een brainfreeze in de vorm van ijs, wat ons vandaag extra goed smaakt. We kunnen weer wat extra gas geven de heuvel op richting de toren, gebouwd door Philip de Schone, als onderdeel van het bolwerk dat ooit de brug van Avignon was. Vandaag de dag resteren er 4 bogen van de brug; ooit hebben er 19 overeind gestaan. En we kunnen je vertellen dat 4 bogen al indruk maakt, laat staan 19! Bovenop de toren is wederom een prachtig uitzicht. En voor de oplettende lezer, vermelden we hier nog dat we 1 vinkje (lees: een museum) overslaan.
We kijken inmiddels enorm uit naar ons zwembad en besluiten eerst even wat boodschappen te doen in Avignon. Dus: 2 bruggen over, fietsen in de drukte, stukje lopen, winkel in, stukje lopen, fietsen in de drukte, 1 brug over en eiland over fietsen. We hebben ondertussen niet alleen een verlangen naar een zwembad. Nee, het is ook nog broodnodig. Iedereen gaat met een boog om ons heen. En wat een zaligheid is het om er daadwerkelijk in te liggen zeg!
In de avond vermaken we ons in de tuin. We draaien een simpele pasta in elkaar, zien de zon achter de bomen zakken, doen een spelletje en maken plannen voor morgen.
30 augustus 2024 - terug in de Oudheid in Avignon en Nîmes
De dag begint zoals gisteren. Ontbijten in de tuin, terwijl we verwelkomd worden door de 2 huiskatten. We puzzelen een dagplannetje in elkaar en pakken weer de fiets, dit keer richting het station van Avignon. Omdat we morgen nog de bagage ergens kwijt moeten, zoeken we eerst uit waar dat mogelijk is. Ons Frans wordt met de dag beter door dingen uit te proberen. Uiteindelijk komen we erachter dat dit niet mogelijk is in het station. Amazon weet nu dat er pakjes voor ons hier gedropt mogen worden. Oeps. Een stukje verderop is een winkel waar de bagage dan toch echt veilig achtergelaten kan worden.
Hierna maken we een rondwandeling langs de muur om de binnenstad van Avignon. Deze muur van 4,3 km met stadspoorten en wachttorens uit de 14e/15e eeuw is bijzonder goed bewaard gebleven. Heel leuk om te doen. Als we rond zijn, wandelen we het centrum in en gaan de dom in. Van binnen is ie kleiner dan verwacht. We besluiten de rest van de bezienswaardigheden van Avignon te bewaren tot onze laatste dag hier en lopen weer richting het station, waar we de trein naar Nîmes pakken.
Na een half uurtje zijn we op de plaats van bestemming aangekomen. We zijn reuze benieuwd naar de sporen die de Romeinen hier hebben achtergelaten. Al heel snel hebben we een heel belangrijke erfenis gevonden; een lange laan vanaf de hoofdingang van het station leidt ons naar het amfitheater, waar we via de audioguide veel informatie krijgen over de gladiatorgevechten die hier hebben plaatsgevonden. Wat ook verteld wordt, is dat dit amfitheater liever "arena" genoemd wordt. De betekenis van dit woord is zand (Latijn) en laat dit nu net de ondergrond zijn van het ovale strijdtoneel waar de gevechten plaatsvonden (om de geur en kleur van bloed te absorberen). We luisteren naar meer bloeddorstige verhalen over het in de arena door dieren verscheuren van ter dood veroordeelde gevangenen. Helemaal bovenin de arena hebben we een prachtig overzicht van het bouwwerk, maar ook het uitzicht over de stad is prachtig. We bedenken ons hoe bijzonder het is om in dit amfitheater zijn, gebouwd in de 1e eeuw. Het is 1 van de best bewaarde amfitheaters ter wereld.
Het volgende Romeinse spoor vinden we even verderop en is een tempel met de naam Maisson Carrée; wat wel een gekke benaming is, omdat het een rechthoekige tempel is en dus geen vierkant. Deze tempel is rond het jaar 0 gebouwd en is opgedragen aan de geadopteerde kleinkinderen van keizer Augustus. Het is 1 van de best bewaarde Romeinse tempels ter wereld. En rijkelijk versierd.
We wandelen verder langs een kanaal in de richting van de tuin Fontaine. We sloffen naar het hoogste punt van Nimes (gelukkig staan er veel bomen voor de welkome beschutting), waar de toren Magne te bewonderen is. Dit is 1 van de 60 torens op de oude muur die hier gestaan heeft. Waar het toe diende was niet helemaal duidelijk. We lopen de trappen op naar een hoogte van zo'n 35 meter en genieten van het uitzicht. Terug naar de voet van de toren is behoorlijk eng; slechts een roestig hek aan de buitenkant is ons houvast en we doen ons best niet de diepte in te kijken.
We hebben nog wat tijd over en zwerven door de tuin om uit te komen bij tempel Diana, wat wederom verwarrend is, want het blijkt geen tempel geweest te zijn, maar een badhuis. Dan lopen we naar de resten van een poort met naastgelegen kerk. We strijken vlakbij het station neer op een terras voor een drankje en ijsje (Sven) en stappen weer op de trein naar Avignon. We gaan weer verder per fiets en stoppen onderweg bij een supermarkt, waar we enorm veel moeite doen om ingrediënten voor curry op de kop te tikken. We geven op en komen toch weer uit op pasta, net als gisteren. Geeft niet, smaakt ook prima.
31 augustus 2024 - eindelijk naar de highlights van Avignon
Vandaag is alweer de laatste dag van onze reis. Na het ontbijt vragen we host Fabienne een taxi voor ons te bellen. We zijn blij dat we dat gedaan hebben, als we horen wat een vragen zij op zich afgevuurd krijgt. We weten de taxichauffeur duidelijk te maken waar we afgezet willen worden en droppen daar de grote bagage en wandelen de stad in.
Als eerste brengen we een bezoek aan het Pausenpaleis. Dit is een enorm gebouw dat veel weg heeft van een fort. Bij de ingang krijgen we een histopad mee, waarmee onze fantasie geprikkeld wordt. In elke ruimte kunnen we op het scherm zien hoe deze eruit zag voordat de pracht en praal vernietigd werd. En we krijgen meer informatie te lezen over de tijd dat pausen hier verbeven in tijden van onrust in Rome. Er zijn mooie wandschilderingen te zien in kapelletjes en de eetzaal is gigantisch groot. Er wordt verteld dat er feesten georganiseerd werden voor 10.000 gasten. Dat lijkt ons behoorlijk druk! Er is ook een tijdelijke tentoonstelling van artiest Miss. Tic, die kunst maakte met graffiti. Best wel geinig om te zien hoe zij dit maakte. Al met al dolen we een uur of 2 door het paleis en de bijbehorende tuinen.
Na het paleis strijken we neer op een terras op Place de l'Horloge en genieten van een vega quinoa lunchbowl. We zitten vlak bij de Caroussel met 2 verdiepingen, die wij dagelijks zien tijdens ons verblijf hier.
Onze volgende stop is de Pont d'Avignon, waar we even een dansje maken op de reggae versie van het bekende liedje en verhalen horen over de herder Bénézet die deze brug heeft laten bouwen. Overigens vertelt de man in de audioguide ons dat de brug oorspronkelijk uit 22 in plaats van de eerder vermelde 19 bogen heeft bestaan. Beiden vinden we het niet echt indrukwekkend om OP de brug te lopen. Dat komt waarschijnlijk doordat we niet echt merken dat we op zo'n grote brug lopen. Van een afstandje hebben we meer ontzag voor de brug.
Dan hebben we nog wat tijd over voordat de trein vertrekt en gaan naar het museum in het kleine paleis, wat gratis blijkt te zijn. Hier worden Italiaanse kunstwerken met godsdienstige invloed en beelden tentoongesteld. Jammergenoeg is alle overvloedige informatie in het Frans, waardoor we binnen een half uurtje weer buiten staan. We dolen vervolgens wat in het centrum en bekijken er wat kerken. We halen de bagage weer op en gaan op weg naar huis.
Het eerste stuk verloopt voorspoedig. Het is dan ook slechts 6 minuten van Avignon Centre naar Avignon TGV met de trein. Maar daar aangekomen slaat het noodlot toe; 1 van onze dierbare herbruikbare bekers zwaait uit de tas als Sven deze op zijn rug bevestigt. We horen 'm onder de trein rollen en zijn 'm voor eeuwig kwijt. We laten allebei een traantje en kopen een nieuwe bij de Starbucks... Dit is het begin van meer ellende... onze trein heeft 40 minuten vertraging bij vertek vanuit Avignon en er heerst veel onduidelijkheid.
Uiteindelijk loopt de vertraging op tot net iets meer dan een uur en komen we, na nog 1 overstap op Rotterdam, net na middernacht aan in Delft.
8 en 9 oktober 2024: Parijs met 1 overnachting
Parijs. Echt veel overtuigingskracht is er niet nodig om ons enthousiast te maken voor Parijs. En toen waren de treintickets opeens in de aanbieding. Echt in de aanbieding. Sneller en goedkoper naar Parijs dan naar Groningen. En dus gingen we een nachtje naar Parijs. Het werd de derde keer dit jaar dat we in Parijs zijn. De eerste keer was een overstap van Gare Montparnasse naar Gare du Nord, na ons verblijf in Angers. De tweede keer was een overstap van Gare du Nord naar Gare de Lyon, voordat we een aantal dagen in Avignon waren. Beide keren wandelden we van de ene naar de andere plek in Parijs en beide keren ontdekten we weer nieuwe plekjes.
Deze keer hadden we veel meer tijd, ook al moet je met 2 dagen natuurlijk wel keuzes maken. En die hadden we vooraf thuis gemaakt. In grote lijnen kwam het erop neer dat we de eerste dag, dinsdag, hadden gereserveerd voor Paleis van Versailles en de tweede dag, woensdag, voor het Louvre. Daarbij was het Louvre leidend geweest, omdat dat dicht is op dinsdag. Bovendien leerden wij dat het moeite loont om minimaal 2 weken van tevoren te boeken, want wij hadden 6 dagen voor ons bezoek al niet meer volop keuze. Voor beide bezienswaardigheden moet namelijk een tijdslot geboekt worden en dat liep aardig snel vol. Een tripje naar de highlights van Parijs bruist dus niet van de spontaniteit.
Dinsdag: Paleis en tuinen van Versailles
Onze trein kwam aan op Gare du Nord rond kwart voor 11 in de ochtend. Van tevoren hadden we uitgepuzzeld hoe we naar Versailles wilden reizen en de keuze was gevallen op de RER, een soort metro, maar dan voor langere afstanden dan alleen het centrum van Parijs. We hadden het liefste van tevoren online al tickets gekocht (om rijen te vermijden), maar dit is helaas nog niet mogelijk. Nu is Gare du Nord eigenlijk net een (mini)vliegveld en we waren blij dat we hier inmiddels kind aan huis zijn. Onze ervaring is ook dat als je weet waarnaar je zoekt, het overduidelijk is welke kant je op moet lopen. Dus was het handig om het onderscheid tussen Metro en RER te weten en zodoende was een ticket automaat ook zo gevonden. Gelukkig hoefden we niet lang te wachten op onze beurt en het kopen van de kaartjes was easy peasy. Later op de dag zou blijken dat we enorm blij met onszelf zouden zijn dat we zo gis waren om direct voor de terugweg kaartjes te kopen. De rit zelf, met overstap op Saint Michel / Notre Dame was goed te doen. Het enige heikele puntje was dat de lijn naar Versaille tig vertakkingen had, waardoor we op moesten letten wat de juiste metro was. Maar ook dit was maar een kleine hobbel. Zo leerden we dat alle RER's een 4-letterige afkorting hebben, wat erop neerkomt dat elke rit een naam heeft. JILL, JUJU en, die van ons, VACK. Met een beetje oefening zou je zo kunnen zien aan de naam op welk traject je rijdt.
Enfin, we kwamen aan op station Versailles Chateau Rive Gauche en we volgden de borden naar het paleis. De eerste indruk was dat het groot is. Maar ja, da's niet zo gek als je een blik werpt op de kaart. Het IS ook groot. Enorm. En dan nog ervaarden we dat het er druk was. Ja we hadden een tijdslot en inmiddels was het best dichtbij de begintijd van het tijdslot, dus we konden meteen in de rij gaan staan. Die rij was ook enorm. Na 10 minuten, toen ons tijdlot van 12:30-13:00 startte, begon er beweging in de rij te komen. Tegen onze verwachtingen in, verliep het best vlotjes. Na een kwartier waren we binnen. Ticket- en tascontrole. Beetje lachwekkend, want Marijke mocht, zonder opmerking, een schaar mee naar binnen smokkelen. Niet dat zij er iets naars mee van plan was, maar toch... ons bezoek kon beginnen.
We startten op de eerste etage om door heel veel vertrekken geleid te worden. Met in ons oor de informatie van de audiotour. Er was vanalles te zien aan de muren en plafonds. De deuren waren versierd, er hingen overal kroonluchters. De bedden kwamen zo uit een sprookje. Hoge matrassen, hoge gordijnen eromheen en sommigen hadden zelfs een afscherming met gouden ballustrades, waarbij het bed, plat gezegd, achter een hekkie stond om het af te schermen van een zitgedeelte. Je zou het ook kunnen zien als een gouden kooi. En dat is dan slechts 1 vertrek. En dan te bedenken dat de koning door zijn lakeien dagelijks werd geholpen bij het ochtend- en avondritueel. Luxe, luxe en nog eens luxe. Beter gezegd: decadent, decadenter, op en top decadent. Er was ook een kamer met levensgrote schilderijen met scènes uit het leven van Napoleon. Het was een compleet andere wereld waarin we ons waanden. Heel veel rijkdom. Waar in met name de spiegelzaal heel veel selfies werden gemaakt. Begrijp ons niet verkeerd, wij hebben er ook aan meegedaan, maar hadden toch moeite met de drukte. We zouden meer flabbergasted zijn als er meer ruimte was geweest om het goed te kunnen bewonderen.
Na ongeveer 2 uur stonden we weer buiten het paleis. Natuurlijk hadden we nog lang niet alles bewonderd. Hadden we al gezegd dat het paleis gigantisch is? Laten we even met cijfers gaan gooien, voor wie dat interessant vindt. Het paleis is 67.002 m2. Het landgoed waarop zich het paleis en de tuin bevinden is 800 hectare. Het paleis telt 700 kamers. De spiegelkamer is 767 m2 groot. Het heet in het frans trouwens kasteel omdat in Frankrijk het onderscheid kasteel/paleis wordt gemaakt op basis van locatie. Kasteel ligt op het platteland en paleis ligt in de stad. Toen het paleis in opdracht van Lodewijk XIII werd gebouwd in 1624 was Versailles nog geen stad. Wie weet hebben de uitbreidingen en verfraaiingen die in opdracht van Lodewijk XIV gedaan zijn er een rol in hebben gespeeld dat Versailles uitgegroeid is tot een stad.
Dat landgoed is dus ook enorm. Je hebt 3 uur nodig om het helemaal rond te lopen. Zonder oponthoud. In een klein deel gingen we de tweede helft van de middag rondbanjeren. We zagen fonteinen, bloemen, bomen, hagen en hoorden muziek. De bomen zijn hier ook getrimd, waardoor ze eruit zien als grote, hoge, hagen. We liepen naar Le Grand Trianon, het grote tuinhuis. Als de vorsten behoefte hadden aan wat meer informaliteit, dan trokken zij zich hier of bij Le Petit Trianon terug. Nu is klein maar betrekkelijk natuurlijk. Voor heel veel mensen is het gewoon alsnog heel groot. Ook voor ons. Als laatste gingen we naar het 18e eeuws dorpje van Marie-Antoinette, waarin de tijd had stilgestaan. We mochten de huisjes van buitenaf bekijken. En er was ook een boerderij waar allemaal boerderijdieren leven. Dat was een mooie afsluiting van ons bezoek.
De wandeltocht naar het station nam iets van drie kwartier in beslag inclusief fotostops (fontein, paleis, standbeeld van Lodewijk XIV). En daar zagen we de rijen voor het ticketautomaat. Ja dat was wel even zo'n euforiemomentje. De metro stond ons al op te wachten en bracht ons naar hartje Parijs. De Notre Dame om precies te zijn. Die is helaas nog net niet open na de restauratie (lees: we zijn hier 2 maanden te vroeg). En we liepen daar in de buurt een rondje om ons vervolgens naar een zorgvuldig uitgekozen restaurant te begeven. The friendly Kitchen. Veganistisch én biologisch. We hebben hier fantastisch zitten smikkelen van een 6 gangen diner.
Inmiddels was het voor onze doen echt laat! Een Frans diner begint pas op z'n vroegst om 7 uur. We trakteerden onszelf op een metrorit richting ons hotel in Montmartre, waar we helaas een kamerwissel voorgesteld kregen vanwege een verwarming die niet bijgesteld kon worden. En het was loeiheet in de kamer. Da's niets voor ons. Uiteindelijk was er ook in de nieuwe kamer een loeiende kachel en dus hebben we maar met het raam volledig open geslapen.
Woensdag: What's the fuzz in het Louvre
Met open ramen slapen midden in Montmartre zorgde bij ons voor een onrustig nachtje, waarbij het bovendien was gaan regenen. We hadden al aan de weersvoorspellingen gezien dat regen de trend van de dag zou worden. En dus waren wij blij met onze geplande binnenactiviteit. Het Louvre lag aan onze voeten. Nou ja, bijna dan. Eerst even een stukje met de metro. Vanwege de regen kozen we voor de halte onder het Louvre, waar we terecht kwamen in een winkelcentrum. We vroegen ons af waarom daar zo'n rij stond. Niet voor ons, wij hebben een ticket. Dachten we. Dus we liepen naar het begin van de rij, haast triomfantelijk, om daar tot de conclusie te komen dat dit de rij was voor mensen MET een ticket. Echt joh, what the f#@%ck? Dat was me een rij! Even hielden we topoverleg en dachten nog dat deze rij waarschijnlijk kwam door het weer. Iedereen zal wel binnen staan... We liepen even naar buiten om te zien of het bij de andere ingang wat rustiger was. Wishful thinking... heel veel parapluutjes... dan toch maar binnen wachten (wij hadden geen paraplu en Marijke zelfs geen jas). Dus we gingen op zoek naar het begin van de rij. Die was nog verder weg dan we dachten. We gingen er nog een beetje namopperend in staan en besloten ons, omdat geduld, schijnbaar, een schone zaak is, erbij neer te leggen. Wellicht viel het mee. Om een lange-rij-verhaal kort te maken: nee het viel niet mee. Het duurde een uur voordat we met onze tijdslot tickets van 11:30 om 12:10 eindelijjjjjjk binnen stonden. En daar stonden we dan, onder de wereldberoemde piramide.
Opnieuw in de rij, voor de audioguide, en voor de wc en voor de ticketcontrole. We gaan heel eerlijk toegeven dat we even moesten omschakelen en de knop omzetten om een deel van al het moois in het museum te zien. De audioguide hielp er goed bij; de koptelefoon onderdrukte het geluid van de omgeving voor een deel. We konden ons focussen op de kunstwerken. We deden de masterpieces tour die voorgesteld wordt op de officiële website. Die leidde ons naar Griekse beelden, door mooie kamers, langs muurschilderingen naar diverse schilderijen, waaronder de Mona Lisa. Aldaar konden we ervoor kiezen om aan te sluiten achter een horde andere bezoekers, die voetje voor voetje dichterbij het schilderij probeerde te komen en er een foto van te maken. Al dan niet een selfie. We hebben het op dat moment niet gedaan en we vroegen ons af waarom juist dit schilderij (van Leonardo da Vinci) zo ontiegelijk populair is. Eerlijk gezegd waren we meer onder de indruk van "The raft of Medusa" van Théodor Géricault.
Inmiddels begonnen we te rammelen en moesten wat moeite doen voor een vegetarische hap. Onderweg naar weer een nieuwe rij zagen we de overvolle entreehal en ineens wist Marijke het. Het ticketsysteem van het Louvre is gehackt, waardoor er vandaag 300.000 bezoekers toegelaten zijn in plaats van 30.000. Dat kan gewoon niet anders.
Er was nog tijd over en het regende nog steeds. We gingen voor een tweede tour. Dit keer kozen we de Egyptische tour, waarbij we een sfinx, beelden, hiërogliefen, voorwerpen, sarcofagen en zelfs een mummy tegenkwamen. En we plakten er nog een zelfbedachte tour achteraan in de Richelieu Wing. En wat bleek? Weg 290.000 van onze medebezoekers. Wat een verademing! We speurden naar "onze" schilderijen van Vermeer en Rembrandt. En wat bleek? Onze audioguide had een slimme zoekfunctie inclusief routebeschrijving. Superhandig!
Daarna waren we echt volledig verzadigd en gingen we op zoek naar de metro. Het lukte ons in tweede instantie om het station terug te vinden. Gelukkig was de rij voor het Louvre in nog altijd even lang. Iets met misery loves company. Maar ook door de poortjes de metrogangen in komen vergde een aantal minuten wachten. Plus een extra controle doordat het er duwen en trekken was. Tijdens de metrorit ging het nog even mis. Bij de overstap namen we de metro de verkeerde kant op. Gelukkig hadden we het nog voordat de metro reed al door, ook al durfden we er niet meer uit te jumpen. Dit deden we bij het volgende station. De metro's rijden om de 2 minuten en we hebben met deze actie nauwelijks tijd verloren. Onze trein vertrok van Gare du Nord en nadat we daar wat inkopen deden, vertrokken we weer richting huis.
