• Lees het verhaal vanaf het begin

Duitsland

20 mei 2023 - Ochtendje Wesel

Met onze recent ontwikkelde Hanzesteden-obsessie kwamen wij Wesel in Duitsland als uitstapje op het spoor. Want hoe heet de burgemeester van Wesel? Tja, dat weet haast ieder kind. Echo echo. Ezel! Kijk, en daarmee was Marijkes interesse gewekt. Na wat googlen naar bezienswaardigheden was ook Sven om. Daar gingen we heen met de trein! Met een overstap op Breda en één op het moderne station van Arnhem was de reis snel gemaakt. Vanuit het station stonden duidelijk bordjes die de richting aangaven naar het centrum en zo liepen we al snel de Berlijnse poort tegemoet. En daar maakten we al de eerste foto van, jawel, een ezel. Al snel ontdekten we dat de meest kleurrijke exemplaren het straatbeeld bepaalden, lees: we kwamen ze elke 10 meter tegen.

We struinden wat rond in het centrum,  langs de watertoren en een muurschildering van een ezel. We kwamen daarna uit bij de kerk, waar we het informatiebord probeerden te lezen. Echter, een fanatieke gids had zijn pijlen op ons gericht en probeerde ons over te halen om bij zijn tour van 11 uur aan te sluiten. Nu leek ons dat natuurlijk reuze interessant, maar de beste man sprak tegen ons geen enkel woord Engels, waardoor we het donkerbruine vermoeden kregen dat het een Duitse tour zou worden. Kein problem, maar we bedankten voor de eer. In de kerk was helaas de deur naar de toren dicht, dus het uitzicht over Wesel bewaren we voor een volgend bezoek.

Als laatste gingen we naar de citadel, waarna we concludeerden dat Wesel voor een ochtend voldoende was voor ons. Impulsief besloten we voor een tweede citytrip die dag te gaan; lees meer daarover hier.

26 augustus 2023 - ochtendje Neuss

Hanzestad Neus stond al heel lang op onze lijst én Marijke heeft de laatste tijd heel vaak de weersvoorspelling daar in de gaten gehouden voor een bezoekje. Tot nu toe was het heter of natter dan ons ideale citytripweer, maar dat was voor vandaag gelukkig anders. In tegenstelling tot veel andere plekkies van de lijst waren de verwachtingen in Neuss zonnig.

We vertrokken met onze inmiddels legendarische dagtripuitrusting (waaronder homemade koffie en knäckebröd) om kwart voor 7 richting het station. Op de heenweg stonden overstappen op Eindhoven en Venlo in de planning en het verliep allemaal vlekkeloos. Met een eigen privécoupeetje in de eerste trein hadden wij geen reden tot klagen. Rond een uur of 10 kwamen we, geheel volgens dienstregeling, aan in Neuss. Het centrum was snel gevonden en zo ook de kerk met bijzonder uiterlijk, die ons uiteindelijk geпnteresseerd gemaakt had voor Neuss. Het eerste wat we deden was op zoek gaan naar een cafeetje en een weeceetje en dit vonden we 2-in-1 bij het stadhuis in de buurt.

Het werd ons al snel duidelijk dat er hier iets gaande was of zou gaan. Onze aanwijzingen bestonden uit de vele stadsvlaggen, spandoeken, dranghekken en zelfs tribunes in het centrum. Tijdens het sippen van onze koffie en smullen van onze wafels, werd ons meer duidelijk. Het was de dag van het Neusser Bürger Schützenfest, wie heeft er nog nooit van gehoord?!? Wij! En dan uitgerekend op de 200e viering van dit volksfeest plannen wij een uitstapje, dat kan geen toeval zijn. Wat is eigenlijk een Schützenfest, zou je je afvragen. Wikipedia leert ons het volgende: "Een schuttersfeest of gildefeest is een jaarlijks terugkerend feestelijk volksvermaak van een plaatselijke schutterij of schuttersgilde. Andere namen hiervoor zijn koningsschieten, vogelschieten of papegaaischieten. Het is een oud gebruik dat voorkomt in grote delen van Europa."

Het 212 pagina's tellende programmaboekje en de plaatjes die we met Googlen vinden, doen ons vermoeden dat wij hier niet op onze plaats gaan zijn en dus besluiten we, na een rondje gelopen te hebben, foto's te hebben gemaakt van de bijzondere kerk (Sint Quirinus) en poort (Obertor) dat een ochtendje Neuss voor ons genoeg is. Maar we gaan nog niet direct door naar huis; lees meer daarover hier.

20 september 2023 - onderontwikkelde talenknobbel in Rheine

Vandaag gingen we naar Duitsland, met IC Berlijn vanaf Amsterdam, maar de trein ging niet verder dan Hannover. Geen probleem voor ons, want onze uitstaphalte was Rheine. Sven vroeg zich hardop af hoe Rheine eigenlijk op ons "leuke plekkies" lijstje was beland. Hopelijk twijfelde hij niet aan het strenge selectiebeleid van Marijke, dat bestaat uit Googlen naar leuke stekkies, uitkammen van websites over Hanzesteden, plaatjes zoeken en uitvinden hoe we er kunnen komen in welk tijdsbestek. Alleen de plaatsen die door dit proces heen komen, belanden op de lijst. Met als gevolg dat we een paar dagen van tevoren Google maps om raad vroegen en allereerst op zoek gingen naar (wat wij) the blue lagoon (genoemd hadden). Ons Duits is niet om over naar huis te schrijven namelijk en soms komt er bij onze vertaalslag een hoopje fantasie kijken. Op de kaart heet het Kalksee, gelegen in een natuurgebied, waarin, heel discutabel in onze ogen, ook een kalksteengroeve blijkt te zijn. Terwijl we wandelden door het gebied, hoorden we aan de ene kant van het pad ge-bob-de-bouwer vanuit de groeve, terwijl aan de andere kant bordjes stonden die ons uit een stiltegebied voor wild leken te weren. Maar, then again, dat was onze vrije vertaling.

Het was aangenaam wandelen door het gebied, met een blauw meer, mooie uitzichtpunten, zonneschijn en veel rust (als we de steengroeve even vergeten) en ruimte. Dat was een mooie binnenkomer in Rheine! Daarna wandelden we richting het centrum van Rheine, gelegen aan de andere kant van het station. We deden dit een beetje op het gevoel, een beetje op de kaart en later liepen we op torens van de basiliek af, die niet helemaal in het historische centrum lag. De stijl van de kerk trok ons beiden enorm aan, mooie grote, gelige bakstenen (zou dat kalksteen zijn?) en niet te veel poespas in de kerk zelf. Wat ook opviel, was de lhbtq+ vlag die aan de voorzijde van de kerk wapperde.

Inmiddels waren we wel toe aan een hapje en we zochten een terras op de grote markt uit. Daar zag het gezellig uit. We brabbelden "Duits" met de serveerster en met handen en voeten erbij, kwamen we er wel uit. Marijke leerde dat "kuche" hier heel wat anders wordt uitgelegd dan een koekje bij de koffie. Das gewoon een serieus dessert!

Na de lekkernijen hadden we tijd voor een rondje grote markt en een bezoek aan een tweede kerk, wederom met aantrekkelijke gelige stenen. Toen we eenmaal in de kerk waren, kregen we een déjà vu bij het horen van sirenes. Onderweg naar het station werd er al een straat afgezet door de politie. We hebben ons ditmaal snel uit de voeten gemaakt...

Nadat we een stationsfoto namen, vertrokken we weer richting Delft. Ditmaal met een overstap op Amersfoort en Rotterdam. De treinen waren overal enkele minuten vertraagd, er stond ergens een kapotte trein aan een perron en de perronswissels waren aan de orde van de dag. Dat deed het allemaal een beetje rommelig overkomen. Maar gelukkig viel de vertraging reuze mee!

Oh ja, wat we nog vergaten te vertellen is dat het heel verleidelijk is om te denken dan Rheine aan de rijn ligt. Maar in het echt stroomt de Eems door de plaats.

26 en 27 september - overrated chaos onderweg naar Münster

Natuurlijk hadden we tijdens onze "grote vakantie" van 2023 ook een nachtje weg gepland. We hadden gekozen voor Mьnster, waarvan we pas vorige week ontdekten dat het dicht bij Rheine ligt, sterker nog, het grootste deel van het traject was gelijk aan dat van vorige week... of toch niet helemaal, zouden we later ontdekken... maar voordat het zover was, namen we een treintje eerder naar Amsterdam dan het voorgestelde reisadvies. Dat was vorige week uitstekend bevallen, omdat het stressloos verliep en ons tijd gaf om een ontbijt te halen. Het betekende ook dat we de trein van 5:25 namen. En maar goed ook, want toen we eenmaal in Amsterdam waren, werd duidelijk dat de latere trein niet reed.

So far, so good. We waren ingedeeld in de "plebskar" (aldus Sven), omdat het 1. op de locomotief na het verst van de bistrobar af was en 2. er een groot gedeelte van de wagon ingedeeld was voor fietsvervoer. We moesten het er maar mee doen. Overigens deelde de conductrice, die ik voor het gemak even omdoop tot "Heidi", aan het begin van de reis mee dat de opening van de bistrobar nog zou worden omgeroepen. Daar zou het echter niet meer van komen, want ze kreeg het vanaf dan heel druk met "wichtiger sachen" (if that's even Deutsch), want vanwege een brand aan de bovenleiding tussen Hannover en Minden, zou onze trein niet verder rijden dan Bad Bentheim. Dat had dan ook invloed op alle reizigers die verder moesten dan Bad Bentheim, waaronder wij. Inmiddels hebben wij het flauwe vermoeden dat brand zo langzaam maar zeker een rode draad begint te worden van onze vakantie, maar dat terzijde. In de trein begon de ophef, de onduidelijkheid, maar vooral het drama. Het was net een soapserie. Laten we voorop stellen dat Heidi er waarschijnlijk alles wat in haar macht lag aan deed om een oplossing voor de problemen van alle reizigers te vinden, maar het hielp bepaald niet dat ze de woorden "het is 1 grote CHAOS in Duitsland" en "als het mogelijk is, blijf dan vooral in Nederland!" over de intercom liet vallen. Er zou NIETS rijden naar Osnabrück (bleek 1 trein per uur te zijn) en als je naar Berlijn wilt, kost dat zeker 4 tot 5 uur extra. Ze was duidelijk in paniek toen ze zei dat we hopelijk de trein van 11:56 in Bad Bentheim zouden kunnen halen, terwijl we er al om 9:28 aankwamen. Heidi zat klaar in rijtuig 10 (zal de bistrobar wel geweest zijn) voor alle vragen van passagiers en toen 1 medepassagier uit de plebskar er geweest was, vielen de woorden chaos opnieuw (maar dit was duidelijk een passagier met een voorliefde voor drama, want die zat al uuuuren te bellen dat vandaag alles misging met de reis). Marijke besloot een aantal medepassagiers verder te helpen. Gewoon ff kijken op www.bahn.de leerde ons al snel wat Heidi 15 minuten later zelf ook om zou roepen. Bedankt Heidi, maar het was echt niet nodig om te beloven om op Bad Bentheim met IEDERE reiziger mee te lopen van spoor 2 naar 1. Trap af, gang door, trap op. Ik snap echt niet hoe die mensen zonder jouw hulp überhaupt zo ver gekomen zijn. Okay, dit mag ik natuurlijk allemaal niet schrijven van Sven, maar ik doe het lekker toch.

Afijn, we stapten dus uit in Bad Bentheim, tesamen met alle reizigers die, ondanks de stress, nog niet waren afgehaakt. Aldaar hadden we een half uur de tijd om een foto te maken van dit bonusstation en even verderop koffie te halen bij het benzinestation. Daarna gingen we terug naar het volste perron in de geschiedenis van Bad Bentheim en wachtten op de sprinter richting Osnabrück en Bielefeld. Veel eerder dan dat stopte de machinist speciaal voor ons op station Rheine. Oh nee, dat was "geheel volgens dienstregeling". En op Rheine namen we de sprinter naar Münster, al was het er inmiddels eentje later dan gepland geworden.

Tadaaa, Münster, we made it! Wir haben es gemacht! Ze zullen het hier wel fijn vinden dat we ze weer verblijden met onze komst. Marijke stond op haar middelbare school al bekend als "1 van de 2 meisjes die niet zo goed in Duits waren". En Sven heeft nou eenmaal alleen gevoel voor de Engelse taal. Maar... we doen ons best. Dat bleek al snel toen we in het oude centrum, met prachtige, statige gebouwen werden aangesproken door een man die ons wilde informeren over de Dominikanerkirche. In het Duits. We hadden nog niets gelezen over de kerk, dus we begrepen niet zo goed waarom de man ons vanalles over een klepel wilde vertellen. "Okay, loop dan maar even mee naar binnen." Kerk dicht op dinsdag. "Waar komen jullie vandaan?" Nieuw verhaal over "Nederland" en "ophangen". We konden er geen chocola van maken, maar de fantasie sloeg op hol en we hoopten later achter de waarheid te komen. Het verhaal over de klepel vertellen we morgen. We zijn vandaag wel iets wijzer geworden, maar we willen het eerst met eigen ogen gaan zien.

Gelukkig waren er heel wat kerken wel open vandaag en zowel van binnen als van buiten waren ze stuk voor stuk de moeite waard. In de dom was de driedagelijkse mis net bezig en moesten we 2-3 minuten wachten tot de deuren open gingen. Dat was het meer dan waard! Binnen waren veel beelden, schilderijen en een astronomische klok te bewonderen. Vooral naar de klok hebben we vol verbazing staan kijken hoe vernuftigd die in elkaar stak. Maar er was meer; de Prinzipalmarkt met de mooie gevels, het stadhuis, het meer de Aasee en de groene promenade die helemaal om het oude centrum kronkelt. Het was geweldig mooi weer voor een wandeling over de groene laan met bomen, die alleen door fietsers en voetgangers gebruikt mag worden. In de Middeleeuwen moet hier de slotgracht gelegen hebben en van het vestingwerk zijn hier en daar wat resten van toen terug te zien (een aantal torens). We kwamen terecht bij het kasteel van Münster, dat tegenwoordig dienst doet als universiteitsgebouw. Achter het kasteel liepen we een rondje door de botanische tuin. Ergens in het oude centrum kreeg Sven het nog, letterlijk, aan de stok met een blinde vrouw. Zij was er niet van gediend dat ie haar voorbij snelde en dus maaide zij hem bijna omver met haar stok.

In de avond zochten we ons hotel op, gelegen in een gebouw dat tegen het station aan staat en besloten voor een Nepalees diner te gaan.

De volgende dag begon met het bedenken van een plannetje tijdens het nuttigen van een stevig ontbijt. En natuurlijk stond het werken aan ons stappentotaal met stip bovenaan de lijst. We zochten de groene rondgang over de oude stadsmuur weer op en liepen deze keer de andere kant op. Na een tijdje (maar we waren toch echt nog niet zo heel erg ver) zei Sven "hey, daar heb je die toren van de überwasserkirche weer". Gisteren hadden we die toren heel vaak gezien vanuit de verte en pas later ook daadwerkelijk van dichtbij bekeken. Maar een beroep op onze logica, deed ons concluderen dat dat niet kon. We hadden hier te maken met een andere kerk; iets wat bij ons meestal in de boeken gaat als bonuskerk. We waren tijdens het discussiëren hierover al een stuk verder op de muur aangekomen, maar Sven kon het maar niet uit z'n hoofd zetten dat het een andere kerk was, verzuchtend uitroepend "ze lijken ook allemaal op elkaar hier" en dus besloten we een detour te maken om de kerk van dichtbij (buiten én binnen) te bekijken. Waarschijnlijk is onze bonuskerk nu de meeste gefotografeerde kerk van onze trip geworden...

We pakten de rondwandeling weer verder op en liepen door tot waar we gisteren in tegengestelde richting een zijstraat hebben genomen. Dit betekent dat we op een klein stuk na rond zijn gelopen in verschillende etappes. Tijdens deze wandeling is ons beeld van de student (in Münster) er niet bepaald positiever op geworden; het lijkt altijd een goed moment voor bier. Er leken ontgroeningen aan de hand te zijn. Gestudeerd werd er duidelijk niet. Dit hebben wij gebasserd op de feiten bierfles aan de mond om half 10 's ochtends, boomboxen met gitaarmuziek en studenten die aan elkaar vastgeknoopt iets wat lijkt op een stoelendans doen.

We liepen weer het oude centrum in. Rechtstreeks naar het stadhuis. Münster is bij uitstek het symbool van vrede en in het stadhuis bevindt zich de vredeszaal, waar het vredesverdrag van Münster is ondertekend. Alhoewel deze zaal ook in verband wordt gebracht met de vrede van Westfalen, zijn de bewijsstukken hiervoor niet daadwerkelijk hier getekend. Gepraat erover is er ongetwijfeld uitgebreid, maar het is wel een belangrijk detail. Wat waren ook alweer die 2 vredes? Beiden zijn in 1648 gesloten, waarvan de eerste een verdrag tussen Nederland en Spanje betekende ter beëindiging van de 80-jarige oorlog. De tweede maakte een eind aan de 30-jarige Duitse burgeroorlog. Einde geschiedenisles. En goedgekeurd door Sven.

Het volgende dat we absoluut vandaag wilden beleven, was de werking van de "klepel" in de Dominikanerkirche. Het bleek om een slinger te gaan waarmee de rotatie van de aarde wordt bewezen, voor degenen die daaraan twijfelen. Of voor degenen, zoals wij, die zeer nieuwsgierig zijn naar dit experiment. Het concept: neem een lang koord met eraan een zware bal waaraan een magneet bevestigd zit. Hang dit koord op grote hoogte op in een kerk, precies in het midden van de koepel en zorg ervoor dat de bal de vloer op 4 cm na raakt. Die vloer bestaat overigens uit een grote stenen schijf, gemaakt van materiaal dat al honderden miljoenen jaren elektromagnetische krachten bezit. De bal gaat lekker slingeren, tot in de eeuwigheid, maar door de zwaartekracht en het koord slingert deze slechts van links naar rechts. Haast hypnotiserend! En dan nu het bewijs dat de aarde draait: op de schijf vermeld je rondom het aantal graden, per 24 graden, beginnend bij 0 en tot je helemaal rond bent. Op de noordpool zul je kunnen ontdekken dat de slinger per uur 15 graden "opschuift" en hier in Münster 12 graden. Maar wat natuurlijk echt gebeurt is dat de vloer dat aantal graden per uur opschuift en niet de bal. Om deze theorie voor onze lezers (waaronder wijzelf onze grootste fans zijn) te bewijzen, hebben we foto's en filmpjes gemaakt met 2 uur ertussen. En het leuke was, de tweede keer hebben wij het eerste filmpje in de kerk laten zien aan mede-geïnteresseerden, die nog niet helemaal uit hadden gevonden hoe het in elkaar stak. Einde natuurkundeles. En goedgekeurd door Sven.

Je kunt trouwens wel merken dat wij nooit deel uitgemaakt hebben van een studentenvereniging ;-).

Na een kopje thee met kuche, waarvan Marijke deze keer ook kon genieten, bezochten we het gratis Stadsmuseum. Dit was zodanig uitgebreid en informatief, dat we niet eens genoeg tijd hadden om alles te bekijken. We waren gekomen tot ergens achterin de 19e eeuw. We hebben nog wat rondgedoold in het centrum, waarna het al tijd was geworden om naar het station te vertrekken. De situatie op het spoor was namelijk niet veranderd ten opzicht van gisteren, wat een soortgelijke extra overstap inhield. Al moesten we het zonder Heidi doen dit keer natürlich...

Netjes binnen 5 uur bereikten we Delft met overstappen in Rheine, Bad Bentheim, Amersfoort en Rotterdam. Overigens moet erbij vermeld worden dat het teleurstellend was dat de internationale intercity vervangen was door een, wat Sven noemt, normale NS-koppensneller. In 't echt heet ie Koploper (denkt Sven). Wat wel opvallend was, is dat het overdreven rustig was in de internationale trein. Het lijkt erop dat Heidi gisteren aardig wat mensen de stuipen op 't lijf heeft gejaagd...