België
8 oktober 2021 - Dagje Mechelen
Op 1,5 uur treinen vonden we Mechelen dat er veelbelovend uit zag voor een dagtripje. Het was voor het eerst sinds 27 maanden dat we weer eens naar het buitenland gingen. En we hadden er zin in! We konden deze reis maken met een overstap op Breda en we hadden ons wel ingelezen wat we moesten doen om België in te komen (vanwege Corona), maar in de trein bedachten we ons dat we verder niet op de hoogte waren van de maatregelen in België zelf. We besloten maar goed te letten op onze medemens.
Toen we eenmaal uit de trein gestapt waren, gingen we met een omweg (vanwege ontbrekende bordjes) naar de Grote Markt en de kathedraal. Voor het beklimmen van de kerktoren moesten we later terugkomen. Dat hadden we er graag voor over, zoals trouwe lezers van ons wel zullen weten. Wij zijn dol op torens! Om de tijd "door te komen" besloten we een hapje te gaan eten in de oude Vleeshalle, waar nu verschillende eettentjes zitten. Gelukkig voor ons als vegetariërs was er genoeg te kiezen zonder vlees te hoeven eten. Het werd een stevige lunch, eigenlijk vooral door het dessert. Daar maken ze hier geen grapje over, zeg.
Gelukkig heeft de kerktoren genoeg treden (538 als we ons niet vergissen) om een poging te doen om de calorieën er weer af te krijgen. Het was wel fijn dat we de treden in fases konden wegstappen, want op elke verdieping was informatie te vergaren. Bovenop de toren hoefden we het uitzicht niet met anderen te delen. We zagen Antwerpen aan de horizon liggen, maar jammergenoeg konden we het centrum van Mechelen niet goed op de foto zetten, omdat delen van de toren het uitzicht belemmerden.
Na het torenbezoek ontdekten we Mechelen wat verder door een deel van een wandeling via een app te volgen. Zo kwamen we in hofjes, oude straten en pleinen en liepen over het Dijlepad (een lange vlonder langs de rivier Dijle). En weer terug. En later nog een keer. Zo leuk was het! We pikten een terrasje op de vismarkt voordat we weer naar huis gingen.
11 februari 2023 - Dagje Leuven
Om een grijze, grauwe dag op te vrolijken, maakten we een citytripje naar studentenstad Leuven. We bewonderden daar de universiteitsbibliotheek, het stadshuis en naastgelegen kerk.
We maakten gebruik van een app om een stadswandeling te doen en kwamen uit in het begijnhof, daarna een universiteitsgebouw en een kleine kapel.
In het centrum zochten we een leuke lunchplek uit.
27 mei 2023 - Dagje Gent
Gent stond al een tijdje op onze verlanglijst en vandaag was het dan zover! In alle vroegte door Delft naar het station lopen alleen al, vinden wij een feest. Het is een moment van zeldzame rust. De trein naar Breda moest op Rotterdam wachten op de internationale trein, waardoor wij in Breda moesten rennen van het ene naar het andere perron. Redelijk zinloos, bleek toen we eenmaal in de tweede trein zaten. Er bleek iets mis met de luchtdruk, deuren en later volgde een rood sein. Dit hield een vertraging van 30 minuten in. In Antwerpen betekende dit dat we een latere aansluiting moesten nemen. Na deze ietwat valse start waren we verheugd bij het aangezicht van Gent. Toen Sven het woord "smoezelig" een aantal keer gebruikte om aan te geven hoe de huizen en een regeringsgebouw er in zijn ogen uit zagen, had Marijke hier een nadere toelichting bij nodig. Terwijl we naar de rivier liepen, keuvelden we hier over.
In het historische centrum keken we onze ogen uit. Mooie gebouwen, pleinen, terassen. En veel, veel toeristen. En dat terwijl onze app beloofde dat dit minder druk dan Brugge zou zijn. Laten we Brugge dan maar bewaren voor een werkdag, als wij vrij zijn...
Anyhow, om wat meer te leren over Gent, besloten we eerst een rondvaart te maken. Dit was zeer informatief. In drie talen! Vervolgens gingen we de bezienswaardigheden te voet af om ze beter tekunnen bewonderen en er foto's van te maken. Het meest indrukwekkende was de locatie van het kasteel, namelijk middenin de stad, waar de tram vlak langs denderde.
Natuurlijk liepen we ook door graffitistraat, waar wekelijks metamorfoses van de muren plaatsvinden. Uiteindelijk vertrokken we van een station aan de andere kant van Gent en we keken terug op een geslaagde dag.
20 en 21 juni 2023 - Rond Dinant: doop je koek in de thee
Met angst en beven hebben we de afgelopen 2 weken de weersvoorspellingen van Dinant in de gaten gehouden (lees: vooral Marijke had last van een OCD-aanval), want na 40 (of iets dergelijks) droge dagen, leek daar abrupt en heftig een einde aan te komen. Precies als wij daar zouden zijn. Maar niets zo veranderlijk als het weer en uiteindelijk gingen we natuurlijk toch gewoon met de trein naar de Belgische Ardennen. Met 5 verschillende treinen om precies te zijn. Delft -> Rotterdam -> Breda-Brussel Noord -> Ottignies -> Dinant. Maar dan heb je ook genoeg tijd om Google te vragen waar je naar toe kan gaan.
En zo wandelden we direct na aankomst naar het rivaliserende buurdorp Bouvignes-sur-Meuse, waar de ruïne van een kasteel onze aandacht had getrokken. We gaven de zweetporiën vrij spel, want, zoals wellicht bekend, vind je kasteeltjes vaak lekker hoog op een rots met vrij uitzicht op de omgeving. En dat was het ook dubbel en dwars waard! Ook in Bouvignes was een interessant museum gevestigd in een Spaans huis, waarin de historie van de omgeving verteld werd. Zeer de moeite waard!
Daarna besloten we de rest van de dag rond te dolen in Dinant, waar we via de sluis en barrage (dam) naar toe wandelden. Dinant is niet zo heel groot, maar des te indrukwekkend is de grote kerk met pal daarachter de citadel, bovenop een hoge rots gelegen. Met een kabelbaan waren we zo bovenop de rots met wederom een mooi uitzicht en we dwaalden door de citadel, waar veel informatie te vinden was. Vooral over de verschrikkingen in WO I, waarbij Dinant bijna volledig van de kaart geveegd werd. Met een (voor Marijke te) donkere kamer waarin nagebootst werd wat er in 1914 gebeurd is. En met een loopgraaf-simulatie, waarbij enig evenwichtsgevoel gewenst was.
De rots af gingen we per trap (408 treden) om vervolgens over de Charles de Gaulle brug naar de andere kant van de Maas te lopen. We gingen maar eens richting ons hotel, gevestigd in een voormalig klooster, waar ook het Leffemuseum is. Na een opfrisbeurt en een drankje in de tuin, besloten we een pizzaatje (Sven) en pastaatje (Marijke) te scoren in het centrum van Dinant. We waren nog een beetje voorzichtig vanwege de weersvoorspellingen, maar vanachter een groot open raam zagen we de meeste stormvoorspellingen als sneeuw voor de zon verdwijnen.
De volgende morgen deden we ons te goed aan het uitgebreide ontbijtbuffet om vervolgens uit te checken en aan de wandel te gaan. Allereerst liepen we naar (een gebouw dat wij hadden omgedoopt tot) het spookhuis van Dinant. Hoe dichterbij we kwamen, hoe meer er verloren ging van de spookachtige charme. Het enige spookachtige wat bleef, was de oprijlaan die normaalgesproken hermetisch kan worden afgesloten, naar het leek. Vandaag konden we ongemerkt langs het pand lopen om uit te komen bij een spoorwegovergang. Toch leuk, zo'n eerste, zelf verzonnen, uitstapje.
Vandaag dompelden we ons wat verder onder in dé trots van elke Dinantees, namelijk de saxofoon. Wat zo gekomen is, doordat het wiegje van de ontdekker van de saxofoon, Mister Sax (we weten ff niet of hij Adolph of Alfons heette) in Dinant heeft gestaan. We bekeken een saxofoommonument, een minimuseum en standbeeld van de uitvinder, zittend op een bankje. Ook deden we een poging om de 28 saxofoons in de stad te vinden, waarvan er al 12 op de Charles de Gaulle brug te vinden zijn, maar gek genoeg bleef de teller steken op 19.
We liepen, na een kijkje genomen te hebben in de kerk met de uivormige koepel, vervolgens een stuk langs de Maas in zuidelijke richting, naar een grote rots van 35 meter hoog, waarbij een tussenstuk is afgebroken. Uiteraard zijn daar diverse verhalen ter verklaring voor, waarvan er vast wel 1 waar is. Na de wandeling lieten we ons meevoeren op een rondvaartboot richting Anseremme, iets verder dan de eerder genoemde 35 meter hoge rots. Zo bekeken we de omgeving van Dinant vanaf het water.
Als echte afsluiter, kochten we de Dinantse koek (couque), waarin we vervolgens onze kiezen behoorlijk moesten zetten. Lees: je kunt ze waarschijnlijk het beste een kwartiertje in je thee dopen.
Vervolgens begonnen we rond half 2 de terugreis naar Delft. Maar omdat we een specifieke trein vanaf Brussel Noord naar Breda hadden geboekt, maakten we nog wat tussenstops. Allereerst Dinant -> Jambes, waar we ruim een half uur wandelden naar het volgende station op het traject, Namur. Oorspronkelijk was het plan om vandaag in deze stad wat meer tijd door te brengen, maar we wisten van tevoren niet dat Dinant zo leuk was (en dan hebben we zelfs één van de mooiste grotten van Europa niet kunnen bezoeken, omdat deze alleen in het weekend open is). Vandaag besloten we alleen rond te wandelen en een echt bezoek aan Namur voor een andere keer te bewaren. Foto's van de citadel hebben we wel alvast gemaakt. Vervolgens namen we 2 treinen naar Brussel Noord; Namur -> Gembloux -> Brussel Noord. Daar moesten we dus ruim 1,5 uur overbruggen en we besloten op zoek te gaan naar wat te eten. Het was inmiddels al richting diner aan het gaan. We hadden al eerder ontdekt dat voor 2 vegan wannabees een uitdaging naar ons lachte. Belgiл is daarop nog niet ingericht. Het kostte ons aardig wat moeite om wat vegetarisch te vinden. Nadat het gelukt was namen we nog 2 treinen terug naar Delft: Brussel Noord -> Breda ->Delft.
1 juli 2023 - Lier: schapenkoppen en zoete zonde
Een tijdje geleden heeft een conducteur onze interesse voor Lier gewekt. Hij was tijdens onze reis naar Leuven zeer enthousiast aan het lobbyen bij het aandoen van station Lier. En vandaag besloten we ook daadwerkelijk uit te stappen. Het deel van de rit vanaf Breda trakteerden we onszelf op het reizen in de eerste klas, waar opmerkelijk veel te beleven viel (lees: er was een liegende zwartrijder en een aantal anderen werd uit de trein gezet). Hulde aan (vrouwelijke) conducteurs by the way!
Het was nog erg vroeg op deze grauwe dag en na 10 minuten lopen naar het centrum waren we er al aan toe om op te drogen met een bak koffie en de lokale snack: het Lierse vlaaike. Het cafe was net geopend, want Lier ligt op minder dan 2 uur reizen van Deft en wie ons ondertussen een beetje kent, weet dat wij graag vroeg vertrekken. We wisten het een uur te rekken tot aan de opening van het stadsmuseum en aldaar waren we de eerste bezoekers. De 3-minuten-intro-film over Lier had nog opstartproblemen, maar nadat de medewerker het noodscenario had toegepast (lees: schakel het apparaat uit en aan), kregen we een geprojecteerd reisje door de tijd. We leerden over de Lierse strijd tegen het water en speelden het traditionele struifvogelspel. Op www.visitlier.be staat hierover de volgende uitleg: "Een struifvogel is een hardhouten vogel, mooi uitgesneden en beschilderd, die aan een kabel hangt. In zijn snavel wordt een ijzeren pin vastgezet. De speler trekt de vogel achteruit en mikt op het doel, een houten schietschijf op ±10 m afstand. De pijl blijft in de puntenroos steken en de vogel wordt weer naar achteren getrokken voor de volgende beurt." Daarna bekeken we de schrijn van patroonheilige Gummarus (of, zoals Marijke Sven verkeerd verstond, "gabber Tinus") en kwamen we te weten dat Lierenaren vereerd (en dus niet beledigd) zijn als zij 'schapekoppen' worden genoemd. Het museum was enorm interessant.
We trotseerden de laatste regendruppels van de ochtend en gingen buiten op onderzoek uit. We bekeken de in restauratie zijnde Gummaruskerk, voor zover dat mogelijk was en liepen tegen wat bezienswaardigheden aan. Dit was een toren, gevangenenpoort en het stadhuis, waar we later op de middag bij terugkwamen voor een foto, toen de meeste marktkramen hadden plaatsgemaakt.
Natuurlijk mocht een bezoek aan het begijnhof niet ontbreken. Er was een trouwerij gaande in de kerk en duidelijk zichtbaar was dat het restauratieplan voor de komende jaren noodzakelijk was om het label Unesco-waardig te behouden. Als laatste liepen we over de vestingwallen rondom het centrum en gingen aan het eind van de middag weer richting Delft.
22 en 23 juli 2023 - met nieuwe schoenen naar Rochefort
Hadden we al gezegd dat we stiekem verliefd zijn geworden op Belgie? Nou, bij deze dan! En dit weekend mochten we weer bij onze zuiderburen op bezoek; we vertrokken voor de tweede keer in korte tijd naar de Ardennen, omdat Dinant zo goed bevallen was. Helaas met flink wat oponthoud, want alhoewel na 3 kwartier gewacht te hebben op Rotterdam Centraal in een trein met technische mankementen het probleem was opgelost, bleek dat we niet mochten vertrekken vanwege de te grote vertaging die we inmiddels hadden opgelopen. Daarom werd onze rit in zijn geheel opgeheven. Gelukkig ging de trein erna wel netjes op tijd en zonder problemen op weg. Lekker volgestapeld natuurlijk, maar dat was voor ons niet zo erg, omdat we inmiddels een standaard upgrade hebben geregeld naar eerste klas.
De rest van de reis ging vrijwel vlekkeloos, met alleen nog een overstap op Brussel Noord, waarna we na een reis van 5,5 uur aankwamen op station Rochefort Jemelle. Eerlijk gezegd lag het station meer in Jemelle dan in Rochefort, maar dat bracht met zich dat we onze benen 4 km konden strekken door de Ardense bossen. We zagen bloemen, vlinders en een mini hagedisje. En het was er haast uitgestorven.
Dat bleek wel anders toen we eenmaal Rochefort bereikt hadden. Net als Dinant is ook dit niet zo'n grote plaats, maar al het verkeer sjeest daar over 1 rotonde en 1 weg. Het maakte dat we het er heel druk ervaarden. Later zouden we zien dat het 1 straat verder een wereld van verschil was. Het was inmiddels lunchtijd, aan onze knorrende maagjes op te merken, en we werden aangenaam verrast door de twee vegetarische gerechten die we bij een restaurant bestelden. Dat was smullen. Na de lunch gingen we op weg naar ons hotel en onderweg daar naartoe liepen we de kerk even binnen.
Rond Rochefort kun je prima wandelen, hadden we gelezen, en dus lieten we ons bij de toeristeninformatie meer vertellen over de mogelijkheden. We kozen een route van 8 km uit met verschillende loopjes en gingen op pad. Het was heel laagdrempelig; we hoefden slechts de bordjes met een gele kruis te volgen. En, oh ja, Marijke kon meteen haar nieuwe schoenen goed inlopen (lees: bij het begin van de route waren er al 2 blaren aanwezig). Zoals we al zeiden, toen we de drukke weg links lieten liggen, was het een oase van rust. En we liepen meteen midden in de natuur met weilanden, bos en een glooiend landschap. We wisten niet meer over de route dan de afstand en zo werden we verrast dat deze langs de opgravingen van een Romeins Gallische villa in Malagne gingen, die we uiteraard bekeken. Er was veel informatie te lezen over alle facetten van het Romeinse leven van alledag. Compleet met een balkende ezel en blatende schapen in het weiland. We hadden veel fantasie nodig om een beeld te vormen hoe de villa er in het verleden uit gezien moet hebben. Gelukkig hielpen ook daar de informatieborden ons verder bij.
Na ons bezoek liepen we weer terug naar Rochefort en besloten het laatste loopje van de wandeling over te slaan. In plaats daarvan dronken we thee in een aantrekkelijke tuin. We hadden al snel door dat dit geen goede plek voor een diner was, aangezien het restaurant zich aanprijst met 'vleesspecialisten'. Het avondmaal bestond later bij een tent verderop uit een pasta en pizza.
De volgende dag deden we ons te goed aan het uitgebreide ontbijtbuffet bij een ander hotel dan de onze. Een goed begin van de, ietwat grijze, dag die voor ons lag. Als eerste activiteit brachten we de een bezoek aan de grot Lorette-Rochefort, op loopafstand van het centrum. Met een groep liepen we onder leiding van een gids de verticale grot in, wat neerkwam op 65 meter afdalen (en later weer stijgen) in moeder aarde. Het was heel cool om te beleven, compleet met stalactieten en stalagmieten en meer door kalksteen gevormde rotsformaties. Ook was er een ondergrondse aftakking van de rivier de Lomme, die nu lieflijk kabbelde, maar in andere tijden van het jaar bizar veel hoger in de grot kon komen.
Daarna probeerden we dichter in de buurt van het Gravenkasteel van Rochefort te komen. Dit kasteel torent hoog boven het centrum uit en we hadden al gelezen dat het brengen van een bezoek eraan alleen mogelijk was om 14:00 en dit was gezien onze geserveerde trein voor ons niet haalbaar. Maarrrrr natuurlijk hadden we wel graag een foto gemaakt en Rochefort gezien van bovenaf. Helaas was het hek gesloten en ondanks een poging om via de tuintjes van buurtbewoners de heuvel op te komen, kwamen we bedrogen uit. Lunch dan maar weer (echt naar hoor, al dat lekkere eten), dit keer kozen we Thais. Daarna was het alweer tijd om naar het station te stappen via hetzelfde bospad als gisteren. Dit keer deze we 4,5 uur over de reis naar Delft. Bedankt, leuk weekend in de Ardennen!
16 september 2023 - nieuwe traditie oppakken in Brugge
De eerste dag van onze vakantie (we zijn sinds Antarctica voor het eerst tegelijk 3 weken vrij!) bracht ons vandaag in Brugge. Daarover hebben we lang getwijfeld, aangezien het, volgens insiders, heeeeeeel toeristisch is. Aangezien Gent ons eerder kon bekoren, zijn we toch gezwicht... toen we eenmaal in de trein op weg waren, kwamen we er achter dat de snelste verbinding op een goede dag ons er in 2,5 uur zou kunnen brengen. Vandaag namen we de toeristische route met een uurtje bonus. Werkzaamheden aan het spoor waren daar verantwoordelijk voor.
Op deze mooie nazomerdag stapten we gemakkelijk naar het centrum. Torens leiden meestal de weg en zo ook vandaag. De herinneringen die ik (Marijke) heb aan Brugge, zijn niet om over naar huis te schrijven. Tenzij je houdt van kerstmarkten, maar daarover was ik niet bijster onder de indruk geraakt jaren geleden. Des te aangenaam verrast was ik om te concluderen dat het openluchtmuseum begon zodra we het station waren uitgestapt. De vermelding op de world famous UNESCO-lijst zorgt er blijkbaar voor dat onderhoud hier hoog in het vaandel staat. Waar je ook kijkt, overal is pracht en praal te vinden. Met behulp van onze Brugge-app lieten we ons rondleiden over pleinen en markten en langs kerken en het stadhuis. Natuurlijk hadden we de stad niet voor onszelf, maar zolang we de 32 tourgroups links lieten staan, was dat helemaal zo storend niet.
Tijdens de apptour leerden we een leuk weetje; stadsbrouwerij Brugse Zot heeft een ondergrondse bierpijp aangelegd van 3 km lengte, waardoor transport tussen brouwerij en bottelarij overbodig is geworden. Hoe duurzaam is dat! Erg bijzonder om je te realiseren dat het bier onder je voeten stroomt als je in de buurt van het Walplein loopt.
De leukste uitdaging van de dag was het vinden van een geschikte eetplek voor een late lunch met keuze in vegetarische gerechten. Het werd uiteindelijk een Zuidafrikaans restaurant in de buurt van de burg. En hierna was het weer tijd voor de terugreis. Maar niet voordat we een nieuwe traditie begonnen: het fotograferen van stations. Station Brugge bood daarvoor uitstekende mogelijkheden. Uiteraard kwam de fontein op de voorgrond ook aan bod, maar daarvoor moest het bord met aankondiging van de autovrije zondag wijken.
Even verderop hadden we voldoende tijd om ook het station Antwerpen Berchem vast te leggen, maar op Breda was de overstaptijd te kort. Wij verwachten echter wel dat we hiervoor nog vaker een kans krijgen. Breda is vaak een overstapstation van ons. Al komt het ook vaak voor dat we moeten rennen van het ene naar het andere perron...
Ik zeg: Brugge was geslaagd!
18 september 2023 - in gebreke blijven in Nijvel
Maandagochtend, de wekker ging om 6 uur. Het besef: "vakantie, we gaan lekker vroeg op pad vandaag!" Wat volgde was een pop up bericht van de NS International app, waaruit bleek dat de geboekte trein niet reed, waardoor we ook nog eens rustig aan konden doen, want de inmiddels voor ons beruchte internationale trein naar Belgiл vertrekt slechts 1 keer per uur. We besteedden het uur aan gamen (Sven) en studeren (Marijke) en gingen vervolgens op pad. Het perron was natuurlijk bommetjevol op dit tijdstip van de dag en de ene na de andere trein kwam met vertraging binnenrollen. Je raadt het al, dat werd weer rennen op station Breda, maar, ach ja, sommige tradities hebben nou eenmaal zo z'n charme. Zelfs dit soort tradities...
De tweede overstap was op Antwerpen Centraal en even waren we bijna voor een vertraagde stoptrein gegaan, maar gelukkig bleek deze net vertrokken te zijn. Het lijkt er namelijk op dat die er heeeel veel langer over zou gaan doen. 5 kwartier later stapten wij uit in Nivelles, oftewel Nijvel. We wandelden richting centrum en hadden de Collegiale Sint-Gertrudis kerk zo gevonden. Dat was niet moeilijk, want de torens staken met kop en schouders boven alle andere gebouwen uit. Wat wel enigszins tegenviel, was dat de kerk bijna volledig was ingepakt in de steigers. En dus probeerden we wat creatief te fotograferen tijdens ons rondje om de kerk. Na ook binnenin de kerk bewonderd te hebben, gingen we op zoek naar iets op of aan de kerk dat in de informatie "jacquemart" heette en dat van goud zou zijn en wel 2 meter hoog. Maar dat woord kwam niet in onze vocabulaire voor. Bij een uitgebreid rondje centrum, wees een inwoner ons op het gevaarte dat aan de toren van de kerk hing. Vrij vertaald vertelde hij ons, driekwart in het Frans en een kwart in het Engels dat "we zeker goede foto's moesten schieten, omdat de gouden klokkenluider over enkele dagen voor restauratie van de toren zou worden gehaald." Wat een geluk!
Een stuk verderop, terwijl we door wat smalle straatjes liepen, vroeg Marijke zich hardop af waarom er een soort rook of stoom uit het dak van een rij huizen kwam. We besloten dat er waarschijnlijk iemand vroeg aan z'n stookseizoen was begonnen en maakten de zin af met de legendarische woorden "als we sirenes horen, weten we dat we ongelijk hadden." Hadden we maar niets gezegd, want toen we 5 minuten verderop waren, kwam er een circus aan politie- en brandweerwagens het centrum in gedenderd. We besloten een kijkje te gaan nemen en zagen al snel rookwolken die ons zicht op de kerk blokkeerden. En, jawel, precies op de plek waar wij eerder twijfelden, kwamen nu dikke rookpluimen voorbij. We bleven er een tijdje staan en voelden ons helemaal naar worden toen de vlammen metershoog uit het dak kwamen, er een kleine ontploffing ontstond en er vanalles van het dak af brokkelde. Bizar om te zien dat het dak er in no time gewoon helemaal niet meer was! Het maakte diepe indruk op ons, maar ook wisten we dat we hier niets konden bijdragen. En al de verschillende kleuren van de rookpluimen deden ons vermoeden dat we misschien beter wat meer afstand konden bewaren.
We gingen bij een Thais restaurant bijkomen van de schrik en daarna nog wat rondlopen. Inmiddels waren meerdere straten afgesloten door de politie. Het centrum was in de ban van de brand en de lucht die er hing, jaagde ons (met name Marijke) weg. Genoeg de (ramp)toerist gespeeld!
Wat restte was het maken van stationsfoto's. Eerst van zowel het oude als het nieuwe station van Nijvel en na 5 kwartier van Antwerpen Centraal uit diverse hoeken en op meerdere verdiepingen.
Het was me het dagje wel...
