Bosnië Herzegovina
21 mei - sloooooow travelling to Sarajevo
De stad van de graffiti (op muren in de kunstenaarswijk en op vrijwel alle treinen) zeiden we al vroeg gedag. We stapten tegen half 7 in een korte trein met slechts 3 wagonnetjes waarvan 2 met alleen slaapcouchettes. Deze trein ging naar Zagreb, Kroatië en we probeerden een Aziatische medereiziger ervan te overtuigen dat hij de goede trein had gepakt. Dat viel niet mee; het eindigde in een vraagstuk welke landen onder het Schengenverdrag vielen. We waren 3 kwartier verder toen we concludeerden dat we het antwoord schuldig moesten blijven zonder gebruik te maken van onze grote vriend die WiFi heet. En die was even niet in de buurt.
Bij aankomst in Zagreb met 10 minuten vertraging stond de trein naar Sarajevo al klaar op het perron ernaast. We zochten alvast een plekje uit en daarna ging Sven de stationshal in om Kroatische kuna's te pinnen en eten en drinken te kopen om de lange treinrit door te komen. Er was namelijk geen eten te koop in de oude trein, waarin overigens gerookt mocht worden. De trein vertrok stipt op tijd om na een half uur rijden stil te gaan staan. De conducteur kwam langs om te vertellen wat er aan de hand was. In het Kroatisch. Geen idee dus wat het probleem was; we zijn maar een aflevering van Criminal Minds gaan kijken. Toen die afgelopen was, stond de trein nog steeds stil, maar al snel daarna floot de conducteur (Joost mag weten waarom; we stonden niet bij een station) en gingen we weer verder. De rest van de reis bleef onze vertraging van een uur bestaan.
De treinrit zelf was niet echt spectaculair. Misschien kwam dat ook wel door het weer; het was grijs en grauw en eigenlijk regende het de hele dag. We reden door bossen en dorpjes, heel veel dorpjes. Bijna overal stopte de trein wel. Tussendoor werden onze kaartjes 5 en paspoorten 3 keer gecontroleerd. De douanier van Bosnië gaf ons een mooie stempel in ons paspoort. Met trein erop!
De laatste 3 uur van de reis was wat interessanter. We volgden toen een rivier en de heuvels werden wat hoger. Een uur voordat we in Sarajevo aankwamen, raakten we aan de praat met een in Zwitserland woonachtige Bosniër die ons veel over de geschiedenis van de Balkan vertelde. Dat was erg interessant.
Tegen half 8 kwamen we dan eindelijk in Sarajevo aan en het bleek nog wel een opgave om aan Bosnische Marken te komen. Die hadden we nodig om de tram te kunnen pakken, maar tegen de tijd dat we ze bemachtigd hadden, waren we al te voet op weg en liepen we niet echt in de buurt van de goede tramhalte. Na een half uurtje hadden we onze guesthouse bereikt, zo te horen omringd door 3 moskeeën. Het was al aan het schemeren en het hek was al op slot, maar toen we belden werden we meteen ontvangen door de dochter van de familie.
Sven ging er nog even op uit om eten te halen, maar al heel snel daarna vonden we het wel mooi geweest voor vandaag. Onze oren suisden nog na van de remmen van de trein.
22 mei - a rainy day in Sarajevo and Mostar
We zijn vanochtend gaan struinen door de Turkse wijk van Sarajevo en we bekeken er verschillende moskeeën en kerken. Het was wat regenachtig en zodra het te hard druppelde, vluchtten we onder de luifels voor een kop koffie, bekeken een museum of gingen een kerk in. Dit was een erg leuk wijkje om ons wat uurtjes in te vermaken met als afsluiter een typisch Bosnische lunch. Dit was geen restaurant met een menukaart, maar een toonbank vol gerechten. We konden niet kiezen en besloten ons daarom te laten verrassen met een mix van lokale gerechten. Heerlijk!
Er was nog een attractie in Sarajevo die we links hebben laten liggen; de tunnels die een overblijfsel zijn van de oorlog in de jaren 90. Het leek ons best interessant, maar het was nog een gedoe om daar te komen en we wilden liever wat eerder op weg naar Mostar. Dit zou betekenen dat we in plaats van de trein de bus moesten pakken, want de trein ging pas aan het begin van de avond. Dan zouden we op z'n vroegst pas om half 10 in Mostar zijn en met de vertraging van gisteren in ons achterhoofd, hadden we het donkerbruine vermoeden dat dit hier wel vaker gebeurt. De treinreis werd geacht mooier te zijn dan de busreis, maar met het weer van vandaag verwachtten we ook dat de treinreis minder mooi zou zijn dan normaal. En zo zaten we om half 3 in een bus van het Bosnië-gedeelte van BiH naar het Herzegovina-deel. Al snel bleek dat dit een populaire bus was; 6 stops verder binnen Sarajevo en er waren al mensen die moesten staan. Het leek ons niet zo fijn om 2,5 te moeten staan in een bus door de bergen. De achterste deur bleef niet altijd dicht tijdens het rijden, het goot van de regen en de bus stopte nog vaker dan de trein. Kortom: het was weer een belevenis op zich.
In Mostar was het 10 minuten lopen naar onze guesthouse, waar Meša ons ontving. Hij begon vol passie te vertellen over waar we terecht gekomen waren en wat we hier zoal konden doen. Het was geweldig om hem te horen vertellen! We kregen, ongevraagd, een upgrade naar een veel grotere kamer. We besloten Mostar te verkennen, maar al snel regende het zó hard, dat een paraplu weinig druppels tegenhield. De straten van het Unesco-deel van Mostar waren bedekt met grote kiezelstenen in het asfalt, die hier en daar glad begonnen te worden. Zelfs in de stromende regen kwam Mostar op ons over als een prachtige plaats en we probeerden wat foto's te schieten van dé brug, die in de Joegoslavië-oorlog verwoest was, maar inmiddels volledig opnieuw is opgebouwd. Stari Most is de brug, waar het hier allemaal om te doen is. Maar we zagen ook dat er nog veel meer te ontdekken viel. De oude stad zag er ook de moeite waard uit.
Maar niet op dit moment, we besloten een hapje te gaan eten onder de overkapping, maar wel buiten. De Bosnische keuken beviel ons prima; met Turkse en mediterraanse invloeden. Vlees, natuurlijk veel vlees, maar niet te vet. Gevulde groentes, heerlijke sauzen, lekker brood. Kersenraki en Grappa vooraf en de wijn afkomstig van het bedevaartsoord Međugorje waren trouwens ook erg lekker! En ook hier een ober die vol passie zijn werk uitvoerde.
Op de terugweg naar het guesthouse regende het nóg harder, zodat onze schoenen en sokken het niet droog hielden. En onder het genot van een afzakkertje uit de supermarkt (geen idee wat het was), hoopten we voor morgen op iets minder slecht weer dan vanavond.
